Klaus-Heiner Lehne urodził się 28 października 1957 roku w Düsseldorfie. W 1986 roku zdał państwowy egzamin prawniczy drugiego stopnia w tym samym mieście. W latach 1994–2014 był posłem do Parlamentu Europejskiego, gdzie w latach 2009–2014 sprawował funkcję przewodniczącego Komisji Prawnej i przewodniczącego Konferencji Przewodniczących Komisji.

​W latach 1992–1994 był posłem do parlamentu niemieckiego. Wykładał też prawo europejskie na Uniwersytecie im. Heinricha Heinego w Düsseldorfie i na Uniwersytecie w Kolonii w latach 2004–2014.

Urodzony 2 stycznia 1960 r. w Campo Maior; dyplom ukończenia studiów prawnych na Universidade Clássica w Lizbonie (Portugalia); dyplom ukończenia podyplomowych studiów europejskich w Instytucie Studiów Europejskich na Wydziale Prawa tego uniwersytetu.

Wykładowca na Wydziale Prawa Uniwersytetu Clássica w Lizbonie (1983 r.) oraz w Wyższym Instytucie Nowych Zawodów (1996 r.). Członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2000 r. do 30 września 2016 r.: odpowiedzialny za kontrolę działalności bankowej UE, w tym Europejskiego Banku Centralnego, Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS), Szkół Europejskich, organów zdecentralizowanych i Agencji Dostaw Euratomu (2000 r.); odpowiadał za poświadczenie wiarygodności Trybunału (DAS) w następujących dziedzinach: wiarygodność rozliczeń oraz legalność i prawidłowość transakcji leżących u podstaw rozliczeń w różnych obszarach dochodów i wydatków z budżetu UE, reforma systemu kontroli wewnętrznej Komisji i modernizacja systemu księgowego UE; członek-sprawozdawca w związku z opinią Trybunału w sprawie modelu kontroli jednorazowej oraz propozycji unijnych ram kontroli wewnętrznej UE (2002 r.); przewodniczący grupy kontroli Trybunału odpowiedzialnej za koordynację kontroli finansowej, metodykę kontroli i kontrole jakości (grupa CEAD); członek Komitetu Administracyjnego Trybunału (2005 r.); odpowiedzialny za sektor metodyki kontroli i sprawozdawczości (ADAR), w szczególności za kontrole jakości sprawozdań z kontroli Trybunału i wdrażanie metodyki kontroli (2006 r.); sprawozdawca „Podręcznika kontroli wykonania zadań” przyjętego przez Trybunał w 2007 r.; prezes Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (lata 2008—2016); audytor EUROSAI (2008 r.); członek zarządu Europejskiej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli (EUROSAI) (2011 r.); odpowiedzialny za nadzorowanie pracy Trybunału, kontakty z instytucjami Unii Europejskiej, najwyższymi organami kontroli i międzynarodowymi organizacjami ds. kontroli, a także za kwestie prawne i audyt wewnętrzny; podczas pierwszej kadencji nadzorował reformę struktury i procesów decyzyjnych Trybunału mającą na celu wprowadzenie systemu izb w celu zoptymalizowania zarządzania w Trybunale, dzięki czemu instytucja stała się bardziej wydajna i skuteczna; w trakcie drugiej kadencji kierował kontrolerami UE w czasie, gdy opinie Trybunału w sprawie przygotowywanych przepisów finansowych oraz prowadzone przez niego kontrole finansowe i kontrole wykonania zadań jeszcze bardziej zyskały na znaczeniu ze względu na kryzys finansowy i pilną potrzebę zapewnienia lepszego zarządzania finansami UE; mianowany prezesem portugalskiego najwyższego organu kontroli 3 października 2016 r.

Urodzony 29 grudnia 1939 r. w Wiedniu; tytuł doktora prawa uzyskany na Uniwersytecie Wiedeńskim; pracownik Urzędu ds. Rynku Pracy, a następnie zastępca dyrektora w Ministerstwie Polityki Społecznej (1959 r.); audytor w austriackim najwyższym organie kontroli.

Prace kontrolne dotyczące Urzędu Kanclerskiego, Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Sprawiedliwości (1970 r.); szef gabinetu prezesa austriackiego najwyższego organu kontroli i szef działu odpowiedzialnego za Sekretariat Generalny INTOSAI (1975 r.); dyrektor departamentu kadr (organizacja, sprawy budżetowe i kadrowe, szkolenia) (1981 r.); dyrektor generalny departamentu kontroli przedsiębiorstw publicznych, odpowiedzialny za monitorowanie spraw międzynarodowych, szczególnie w odniesieniu do INTOSAI i organizacji regionalnych (AFROSAI, ARABOSAI, ASOSAI, EUROSAI, OLACEFS i SPASAI) oraz za kwestie kontroli finansowej w ramach projektów ONZ; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 1995 r. do 31 marca 2011 r., odpowiedzialny za sektor ADAR; prezes Trybunału (lata 2005—2008).

Urodzony 4 lutego 1950 r. w Tortosie; dyplom ukończenia studiów na Uniwersytecie Complutense w Madrycie; przewodniczący oddziału Partii Ludowej w Tarragonie (1978 r.); deputowany w Kongresie Deputowanych z okręgu wyborczego Tarragony.

Członek Zgromadzenia Północnoatlantyckiego (1982 r.). Rzecznik Partii Ludowej w Tortosie (1979 r.); przewodniczący regionalnego (katalońskiego) oddziału Partii Ludowej; członek krajowego komitetu wykonawczego Partii Ludowej (1986 r.); zastępca przewodniczącego Grupy Europejskiej Partii Ludowej w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy (1989 r.); członek Zgromadzenia Unii Zachodnioeuropejskiej (1991 r.); członek Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Spraw Zewnętrznych, Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (1994 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (lata 2000—2006) – prezes Trybunału w latach 2002–2005; zmarły 16 kwietnia 2012 r.

Urodzony 1 czerwca 1939 r. w Sztokholmie; dyplom ukończenia studiów (ekonomia, nauki polityczne i historia) na Uniwersytecie w Sztokholmie; zastępca sekretarza, a następnie sekretarz w Ministerstwie Rolnictwa (1962 r.); doradca polityczny w Kancelarii Premiera (1968 r.).

Sekretarz członka rady miejskiej Sztokholmu odpowiedzialny za finanse miejskie (1973 r.); zastępca sekretarza Prezydium Rady Nordyckiej (1977 r.); sekretarz stanu odpowiedzialny za współpracę nordycką i sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów; przewodniczący komisji badawczej ds. metropolii (1988 r.); doradca i koordynator w kancelarii premiera (1990 r.); osobisty przedstawiciel premiera przy pracach nad wspólną ponowną oceną współpracy nordyckiej w perspektywie przystąpienia Szwecji do Europejskiego Obszaru Gospodarczego i do Unii Europejskiej (1990 r.); negocjator i doradca w kwestiach gospodarczych, finansowych i budżetowych w sekretariacie Grupy Socjaldemokratów w Riksdagu (1992 r.); dyrektor generalny w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1994 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 1995 r. do 31 grudnia 2001 r., odpowiedzialny za sektor współpracy z krajami rozwijającymi się i państwami trzecimi (budżet ogólny Unii Europejskiej)”; prezes Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (lata 1999—2001); zmarły 19 września 2016 r.

Urodzony 8 kwietnia 1932 r. w Ottersweier; tytuł doktora nauk ekonomicznych uzyskany na Uniwersytecie i w Wyższej Szkole Nauk Ekonomicznych i Administracji we Fryburgu Bryzgowijskim; wysokie stanowiska w niemieckich organach administracji federalnej oraz w przemyśle.

Wybrany na posła do Bundestagu (1976 r.); członek, kolejno, Komisji Budżetowej i Komisji ds. Weryfikacji Rachunków, a od 1982 r. jej przewodniczący; przewodniczący Komisji ds. Zatwierdzania Wydatków Wojskowych (1985 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 21 grudnia 1989 r. do 31 grudnia 2001 r., odpowiedzialny za kontrolę Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS), operacje zaciągania i udzielania pożyczek i dopłat do odsetek, a także pomocy na rzecz państw Europy Środkowej i Wschodniej oraz niezależnych państw – byłych republik Związku Radzieckiego; przewodniczący grupy kontroli, odpowiedzialny za pomoc strukturalną, kontrolę polityki regionalnej, zintegrowanych programów śródziemnomorskich, a także za obszar wydatków z Funduszu Spójności na rzecz infrastruktury transportowej (1994 r.); prezes Trybunału (lata 1996—1999); zmarły 18 maja 2021 r.

Urodzony 13 grudnia 1931 r. w Voorburgu; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie nauk ekonomicznych na Uniwersytecie w Amsterdamie (1957 r.); członek Centralnego Biura Planowania przy rządzie niderlandzkim (1958 r.); zastępca dyrektora Centralnego Biura Planowania (1966 r.).

Wykładowca w Międzynarodowym Instytucie Nauk Społecznych (1960 r.); dyrektor generalny ds. budżetu państwa w Ministerstwie Finansów; członek/wiceprzewodniczący Komitetu Polityki Gospodarczej Wspólnot Europejskich (1969 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 31 grudnia 1995 r., odpowiedzialny za kontrolę wydatków w dziedzinie energii, badań i rozwoju (1977 r.); odpowiedzialny za metodykę i szkolenia zawodowe; sprawozdawca generalny w ramach sprawozdania rocznego (1981 r.); odpowiedzialny za kontrolę Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR-Sekcja Orientacji), zintegrowanych programów śródziemnomorskich, koordynacji funduszy strukturalnych; prezes Trybunału w latach 1993—1995.

Urodzony 11 kwietnia 1927 r. w Rzymie; tytuł magistra prawa (1947 r.); dopuszczony do konkursu w grupie A Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej (1949 r.); urzędnik (magistrato) włoskiego najwyższego organu kontr​oli (1953 r.).

Najwyższy rangą urzędnik (consigliere) najwyższego organu kontroli Włoch (1970 r.); członek Międzynarodowej Rady Audytorów NATO (1973 r.); przewodniczący Międzynarodowej Rady Audytorów NATO (1974 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 31 grudnia 1992 r; prezes Trybunału w latach 1990—1992; z​marły​ 24 października 2020 r.

Urodzony 10 maja 1927 r. w Esch-sur-Alzette; tytuł doktora nauk prawnych, adwokat w palestrze w Luksemburgu (1953 r.); pierwszy redaktor w Agence Europe, międzynarodowej agencji informacyjnej (1995 r.).

Zastępca rzecznika Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (1960 r.); szef biura informacyjnego trzech Wspólnot Europejskich w Nowym Jorku (1964 r.); dyrektor działu „Informowanie państw trzecich” Komisji Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (1967 r.); minister gospodarki i klasy średniej, turystyki, transportu i energii w rządzie luksemburskim (1969 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 20 grudnia 1989 r.; prezes Trybunału w latach 1984—1989; zmarły 15 listopada 2019 r.

Urodzony 22 maja 1931 r. w Paryżu; tytuł magistra prawa; dyplom ukończenia studiów w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu; absolwent Wyższej Szkoły Administracji (ENA), wydział gospodarki i finansów (1956 r.); Ministerstwo Finansów (1958 r.).

Odpowiedzialny za kwestie międzyministerialnej współpracy gospodarczej w sekretariacie generalnym (1961 r.); pracownik merytoryczny w Kancelarii Premiera (1962 r.); wysoki rangą urzędnik we francuskim najwyższym organie kontroli; dyrektor Funduszu Orientacji i Regulacji Rynków Rolnych (FORMA) (1967 r.); deputowany z departamentu Finistère (1968 r.); sekretarz stanu ds. poczty i telekomunikacji (1974 r.); członek zarządu Caisse nationale du crédit agricole i Air France; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 20 grudnia 1989 r.; prezes w latach 1981—1984.

Urodzony 19 stycznia 1919 r. w Cork; różne stanowiska w administracji publicznej (1937 r.); urzędnik, a następnie zastępca głównego administratora w Ministerstwie Finansów (1946 r.); główny administrator (1962 r.) i zastępca podsekretarza odpowiedzialny za budżet państwa (1968 r.).

Podsekretarz, dyrektor departamentu wydatków publicznych, odpowiedzialny za wszystkie kwestie związane z wydatkami publicznymi (1971 r.); sekretarz generalny w Ministerstwie Finansów; dyrektor w Banku Centralnym Irlandii; zastępca prezesa Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju; członek Komitetu Koordynacyjnego ds. Krótkoterminowej Polityki Gospodarczej i Finansowej (EWG); członek Krajowej Rady Gospodarczej i Społecznej (NESC); członek Krajowej Rady Naukowej (NSC); członek zarządu i członek komitetu wykonawczego Instytutu Badań Gospodarczych i Społecznych (ESRI); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 17 maja 1986 r.; prezes Trybunału w latach 1977—1981; zmarły dnia 28 marca 2009 r.