Urodzony 4 sierpnia 1921 r. w Nivelles; nauki humanistyczne i języki klasyczne; księgowość przemysłowa; dyplom magistra nauk handlowych i finansowych; wykładowca w Wyższym Instytucie Handlu Saint-Louis w Brukseli; pracownik odpowiedzialny za kontrole w spółkach finansowych w Brukseli oraz pracownik wydziału ds. postępowań sądowych w Centralnym Urzędzie ds. Podatków Bezpośrednich (1942 r.). Sekretarz generalny, wydział badań, odpowiedzialny m.in. za negocjacje (Eurochemic, Eurocontrol) i za współpracę międzynarodową (Wspólnoty Europejskie) (1957 r.); wydział środków publicznych, w niepełnym wymiarze czasu pracy do kwietnia 1960 r., kiedy to został urlopowany w celu prowadzenia misji międzynarodowych; uzyskał stopień głównego inspektora; doradca finansowy w Stałym Przedstawicielstwie odpowiedzialny za negocjacje finansowe, podatkowe i administracyjne, członek komitetu budżetowego Europejskiego Funduszu Rozwoju oraz Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz zastępca członka komitetu Europejskiego Funduszu Społecznego; członek komitetu administracyjnego i finansowego Rady Najwyższej Szkół Europejskich; członek grupy ekspertów prezesów banków centralnych (1959 r.); zastępca członka Rady Dyrektorów Europejskiego Banku Inwestycyjnego (1970 r.); biegły rewident EWWiS (1971 r.); członek Komisji Kontroli Wspólnot Europejskich (1972 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 17 października 1987 r.; zmarły 20 stycznia 2017 r.

Urodzony 24 października 1923 r. w Winenne; tytuł doktora nauk prawnych i magistra ekonomii; ekonomista i doradca w sprawach gospodarczych w Ministerstwie Gospodarki (1949 r.); inspektor finansów podlegający ministrowi zatrudnienia, ministrowi opieki społecznej i ministrowi ds. MŚP (1959 r.); doradca w gabinecie premiera (1963 r.). Szef gabinetu przy ministrze koordynacji spraw socjalnych i edukacji (1966 r.); szef biura spraw gospodarczych i społecznych przy premierze (1968 r.); szef gabinetu przewodniczącego komitetu ministerialnego ds. koordynacji spraw gospodarczych i społecznych (1972 r.); szef gabinetu sekretarza stanu ds. budżetu (1974 r.); główny inspektor finansowy akredytowany przy ministrze komunikacji (1976 r.); szef gabinetu sekretarza stanu ds. budżetu (1977 r.); główny inspektor finansowy akredytowany przy ministrze komunikacji (1979 r.); główny urzędnik delegowany ds. reformy rachunkowości budżetowej (1982 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1987 r. do 15 marca 1992 r.; zmarły 15 marca 1992 r.

Urodzony 18 grudnia 1928 r. w Bouffioulx; tytuł magistra nauk handlowych i finansowych (1953 r.); dopuszczony do konkursu na młodszego inspektora finansów (1958 r.); druga nagroda Instytutu Nauk Administracyjnych (1963 r.); członek Królewskiego Towarzystwa Ekonomii Politycznej; prezes grupy ekonomicznej w HEC Saint-Louis; Krajowy Instytut Statystyczny (1947 r.). Prezydium Trybunału Obrachunkowego (1954 r.); specjalne służby ds. dochodzeń budżetowych (1966 r.); współpraca techniczna wysokiego szczebla w Zairze (1973 r.); członek najwyższego organu kontroli Belgii (1975 r.); urzędnik łącznikowy ds. stosunków z Trybunałem Obrachunkowym Wspólnot Europejskich (1977 r.); biegły rewident Agencji Współpracy Kulturalnej i Technicznej w Paryżu (1976 r.); zastępca szefa gabinetu ministra opieki społecznej (1974 r.); członek Publicznego Ośrodka Pomocy Społecznej w Brukseli (1989 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 21 grudnia 1992 r. do 9 lutego 1994 r.; zmarły 15 października 2013 r.

Urodzony 13 marca 1940 r. w Etterbeek; studia prawnicze na Wolnym Uniwersytecie w Brukseli; tytuł inżyniera handlowego uzyskany na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Nancy; sektor prywatny (1961–1963); administrator w Komisji Europejskiej; projekty dyrektyw w sprawie harmonizacji prawa spółek (1963 r.). Główny administrator w Dyrekcji Generalnej ds. Budżetu (1968 r.); asystent dyrektora generalnego (1972 r.); kierownik wydziału „Budżet ogólny, zarządzanie finansami i komunikacja” (1974 r.); kierownik wydziału, a następnie dyrektor ds. pomocy krajom rozwijającym się (EFR i PVDLA) w Europejskim Trybunale Obrachunkowym (1978 r.); dyrektor ds. metodyki kontroli (1985 r.); sekretarz generalny (1989 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 10 lutego 1994 r. do 29 lutego 2000 r.; kontrola działań na rzecz państw Europy Środkowej i Wschodniej, nowych niezależnych państw (byłych republik Związku Radzieckiego) i Mongolii (1996 r.); zmarły 11 marca 2024 r.

Urodzony 23 maja 1945 r. w Ostendzie; dyplom ukończenia studiów ekonomicznych na Uniwersytecie w Gandawie; kierownik wydziału badań w Narodowym Banku Belgii (bank centralny), odpowiedzialny za rachunki narodowe, a następnie za rozliczenia i finanse publiczne (1976 r.). Specjalny doradca ds. polityki gospodarczej i monetarnej w Banku Burundi (bank centralny) z ramienia Międzynarodowego Funduszu Walutowego (1983 r.); szef gabinetu federalnego ministra ds. budżetu (1988 r.); dyrektor i członek zarządu Narodowego Banku Belgii (1991 r.); członek zarządu Belgijsko-Luksemburskiego Instytutu Bilansu Płatniczego (2000 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2000 r. do 28 lutego 2006 r. Zmarł 8 listopada 2021 r.

Urodzony 19 lipca 1952 r. w Overpelt; tytuł magistra ekonomii uzyskany na Uniwersytecie w Cambridge (Wielka Brytania) w ramach stypendium British Council; licencjat w zakresie nauk ekonomicznych, specjalizacja: finanse publiczne i gospodarka walutowa, uzyskany na Katolickim Uniwersytecie w Leuven (Katholieke Universiteit Leuven); tytuł kandydata nauk prawnych na Uniwersytecie w Antwerpii. Od 1977 do 1978 r. pracował jako asystent naukowy w dziedzinie finansów publicznych w Centrum Studiów Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu w Leuven; w 1978 r. wyjechał na sześciomiesięczną wizytę studyjną do Japonii jako laureat nagrody ministra handlu zagranicznego Belgii; od 1980 r. do czasu podjęcia funkcji w rządzie belgijskim w 1994 r. był kontrolerem w belgijskim Trybunale Obrachunkowym, przy czym w latach 1984–1994 został oddelegowany do pełnienia innych zadań. Od 1983 do 2006 r. był burmistrzem Overpelt. W latach 1984–1985 był doradcą w kancelarii belgijskiego wicepremiera, a w latach 1985–1989 – doradcą w kancelarii belgijskiego ministra finansów. Jako poseł do Parlamentu Europejskiego, od 1989 do 1991 r. był członkiem Komisji Budżetowej i Komisji ds. Gospodarczych i Monetarnych. W latach 1991–1994 był posłem do Parlamentu Federalnego Belgii oraz członkiem Komisji Finansów. Od 1994 do 1995 r. pełnił funkcję ministra obrony, a od 1995 do 1999 r. – ministra rolnictwa i MŚP. Podczas swojej kadencji posła do Parlamentu Federalnego Belgii w latach 1999–2006 był członkiem Komisji Finansów i Komisji Spraw Zagranicznych. W 2004 r. został wybrany na przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych. Od 1 marca 2006 r. do 30 kwietnia 2018 r. pełnił funkcję członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. W 2015 r. Jego Królewska Wysokość król Belgów Filip I nadał mu tytuł barona.

Urodzona 17 kwietnia 1956 r. w Bułgarii; tytuł magistra ekonomii i zarządzania uzyskany w Wyższym Instytucie Ekonomii im. Karola Marksa w Sofii; pracownik naukowo-badawczy w Instytucie Badawczym Ekonomiki Budownictwa w Sofii specjalizująca się w analizie finansowej (lata 1980–1986). wykładowca na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Sofijskiego im. św. Klimenta Ochrydzkiego (lata 1988–2006); naczelnik wydziału w Ministerstwie Przemysłu – analiza zadłużenia przedsiębiorstw państwowych, udzielanie kredytów przedsiębiorstwom państwowym i zarządzanie współpracą z międzynarodowymi instytucjami finansowymi (1991 r.); członek zarządu Sofia Bank sp. z o.o. w Bułgarii (1993 r.); członek bułgarskiego najwyższego organu kontroli w Sofii odpowiedzialna za kontrolę bułgarskiego banku centralnego, długu publicznego, funduszu gwarancyjnego depozytów bankowych, bułgarskiej agencji ubezpieczeń eksportowych, prywatyzacji, gwarantowanego publicznego długu zagranicznego oraz projektów w ramach partnerstw publiczno-prywatnych; urzędnik łącznikowy ds. współpracy z najwyższymi organami kontroli innych krajów, w tym z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym (1995 r.); członek Komitetu Nadzoru w Banku Rozwoju Rady Europy w Paryżu (2004 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2012 r. w grupie kontroli IV „Zasoby własne, operacje bankowe, wydatki administracyjne, instytucje i organy Wspólnoty oraz polityki wewnętrzne”; zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału (2007 r.); członek Izby IV „Dochody, badania naukowe i polityki wewnętrzne oraz instytucje i organy Unii Europejskiej”; członek reprezentująca Izbę IV w Izbie CEAD (2010 r.)

Urodzona w Starej Zagorze w 1975 r. Tytuł magistra na kierunku międzynarodowe stosunki gospodarcze uzyskany na Uniwersytecie Ekonomicznym w Warnie; absolwentka studiów MBA w Thunderbird School of Global Management na Uniwersytecie Stanu Arizona. Koordynatorka ds. międzynarodowych instytucji finansowych w bułgarskim Ministerstwie Rolnictwa i Żywności (1999–2002); analityczka inwestycyjna i finansowa w różnych instytucjach finansowych i bankowych w USA (2004–2006); radna Rady Miasta Sofii (2007–2009); posłanka do Parlamentu Europejskiego (2009–2012), gdzie sprawowała funkcje m.in. wiceprzewodniczącej Komisji Kontroli Budżetowej, wiceprzewodniczącej Komisji Specjalnej ds. Kryzysu Finansowego, Gospodarczego i Społecznego oraz wiceprzewodniczącej Delegacji UE-Chiny. Od 2013 r. członkini Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, gdzie pełniła rolę sprawozdawczyni w ramach różnych zadań dotyczących kontroli zgodności i wykonania zadań; od 2016 r. przewodnicząca Izby II odpowiedzialnej za inwestycje na rzecz spójności, wzrostu i włączenia społecznego; od 2022 r. przewodnicząca Komitetu ds. Jakości Kontroli oraz przewodnicząca Komisji ds. Standardów Zawodowych w Międzynarodowej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli. Od września 2023 r. komisarz do spraw innowacji, badań naukowych, kultury, edukacji i młodzieży w Komisji Europejskiej.

Urodzony w Pradze w 1965 r.; dyplom w dziedzinie finansów na Uniwersytecie Ekonomicznym w Pradze (1987 r.); wiedza specjalistyczna zdobyta w dziedzinie rachunkowości i kontroli (CIPFA, Londyn), prywatyzacji i finansów publicznych (JICA, Tokio), zarządzania finansami publicznymi (MFW, Wiedeń), rządowych statystyk finansowych (MFW, Waszyngton) i pomocy na rzecz rozwoju sektora przedsiębiorstw (JICA, Tokio). Departament Analiz Finansowych w Ministerstwie Finansów Republiki Czeskiej (1988 r.), odpowiedzialny za budżet państwa (1990 r.); zastępca dyrektora departamentu ds. budżetu państwa i dyrektor wydziału ds. ogólnych spraw budżetowych (1994 r.); członek Komisji Finansowej Europejskiego Centrum Badań Jądrowych CERN (lata 1993–1996); dyrektor Departamentu Analiz w najwyższym organie kontroli Republiki Czeskiej (Nejvyšší kontrolní úřad), który reprezentował w grupie roboczej ds. podręczników kontroli, złożonej z przedstawicieli Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i SIGMA oraz specjalistów z krajów kandydujących; misje eksperckie z ramienia Banku Światowego (1999 r.); mianowany na członka najwyższego organu kontroli Republiki Czeskiej (lipiec 2003 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 6 maja 2016 r. w grupie kontroli III „Działania zewnętrzne”; członek Komitetu Administracyjnego Trybunału; członek i przewodniczący komitetu audytu; członek i przewodniczący wspólnego komitetu audytu ds. Europolu; przewodniczący Izby III „Działania zewnętrzne” i członek Komitetu Administracyjnego (2010 r.); członek reprezentujący Izbę III w Izbie CEAD (2011 r.); członek w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”, której był przewodniczącym (2013 r.) i przedstawicielem w Izbie CEAD.

Urodzony 29 sierpnia 1922 r. w Kopenhadze; tytuł magistra prawa (Juridisk Kandidat) uzyskany na Uniwersytecie Kopenhaskim (1948 r.); sekretarz w duńskiej Krajowej Izbie Kontroli w Kopenhadze (1948 r.); dyplom uprawniający do występowania jako adwokat przed sądem apelacyjnym (1952 r.). Audytor w Międzynarodowym Komitecie Audytorów NATO w Paryżu (1957 r.); członek Komisji Kontroli Rachunków w Europejskiej Organizacji Badań Kosmicznych (ESRO) w Paryżu (1964 r.); kierownik wydziału w Krajowej Izbie Kontroli (1966 r.); dyrektor departamentu w Krajowej Izbie Kontroli (1972 r.); członek Komisji Kontroli Wspólnot Europejskich w Brukseli (1973 r.); zastępca audytora generalnego (1976 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 17 kwietnia 1983 r.; zmarły 1 maja 1996 r.

Urodzony 6 maja 1922 r. w Herrested; tytuł magistra prawa uzyskany na Uniwersytecie Kopenhaskim (1948 r.); adwokat (1948 r.); sekretarz w duńskiej Krajowej Izbie Kontroli (1949 r.); tymczasowe stanowisko w Komitecie Audytorów NATO (1956 r.); audytor w Komitecie Audytorów NATO (1960 r.). Kierownik wydziału w Krajowej Izbie Kontroli Danii (1967 r.); dyrektor departamentu w Krajowej Izbie Kontroli Danii (1974 r.); audytor oddelegowany do Europejskiego Centrum Średnioterminowych Prognoz Pogody (ECMWF), Reading (Zjednoczone Królestwo) (1976 r.); audytor oddelegowany do Europejskiego Laboratorium Biologii Molekularnej (EMBL), Heidelberg (Niemcy) (1978 r.); zastępca audytora (1977 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 kwietnia 1983 r. do 17 kwietnia 1989; zmarły 23 września 1990 r.

Urodzony 24 października 1931 r. w Velje; tytuł magistra ekonomii uzyskany na Uniwersytecie Kopenhaskim (1957 r.); audytor w duńskiej Krajowej Izbie Kontroli (1957 r.); audytor w NATO (1966 r.); kierownik wydziału w Krajowej Izbie Kontroli (1971 r.); dyrektor departamentu w Krajowej Izbie Kontroli (1973 r.). Zastępca audytora generalnego (1983 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 kwietnia 1989 r. do 30 czerwca 1995 r.; zmarły 4 czerwca 2014 r.

Urodzony w Kopenhadze w 1940 r.; dyplom ukończenia nauk politycznych na Uniwersytecie Kopenhaskim oraz w Wyższej Szkole Handlowej (Handelshøjskolen) w Kopenhadze; zajmował stanowiska w Ministerstwie Finansów i w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1965 r.). Zastępca dyrektora w Rigsrevision (najwyższym organie kontroli Danii); dyrektor departamentu odpowiedzialny za weryfikację rachunków związanych z robotami publicznymi oraz za kontrolę rachunków Ministerstwa Grenlandii; członek organu zarządzającego odpowiedzialny za weryfikację rachunków Ministerstwa Spraw Społecznych i Ministerstwa Środowiska (1971 r.); prezes Rigsrevision (1985 r.); członek Komisji Arbitrażu Monopoli (1987 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 2001 r.; odpowiedzialny za kontrolę realizacji polityki społecznej, polityki przemysłowej, Centrum w Salonikach, Eurofound i Funduszu Spójności (obszar wydatków na rzecz ochrony środowiska).

Urodzony dnia 31 marca 1949 r. w Kopenhadze; dyplom ukończenia studiów prawniczych na Uniwersytecie Kopenhaskim; dyrektor departamentu w Urzędzie Syndyka Upadłości podlegającym Ministerstwu Sprawiedliwości (1972 r.); dyrektor departamentu w Rigsrevision (1974 r.). Dyrektor i członek grupy kierowniczej Rigsrevision odpowiedzialny za planowanie międzyresortowe w zakresie sprawozdania rocznego i kontrolę m.in. Ministerstwa Spraw Społecznych, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Ministerstwa Środowiska (1985 r.); przewodniczący izby w Rigsrevision odpowiedzialny za ogólne planowanie i zarządzanie kontrolami finansowymi (1995 r.); członek grupy roboczej składającej się z przedstawicieli najwyższych organów kontroli UE i Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i zajmującej się europejskimi wytycznymi dotyczącymi stosowania standardów kontroli INTOSAI (1996 r.); wiceprezes Rigsrevision odpowiedzialny za kontrole finansowe i kontrole wykonania zadań w odniesieniu do Ministerstwa Obrony, Ministerstwa Podatków oraz Ministerstwa Żywności, Rolnictwa i Rybołówstwa (1999 r.); urzędnik łącznikowy odpowiedzialny za stosunki z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i z Międzynarodowym Kolegium Audytorów NATO (2000 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2002 r. do 29 lutego 2012 r., odpowiedzialny za sekcję Trybunału zajmująca się kontrolą wydatków administracyjnych instytucji UE, Urzędu Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, biur zewnętrznych i przedstawicielstw Wspólnot oraz kontrolą dotacji (2002 r.); członek w grupie kontroli IV „Dochody, operacje bankowe, wydatki administracyjne, instytucje i organy Wspólnoty, polityki wewnętrzne”(2004 r.); przewodniczący tej grupy (2005 r.); członek w grupie CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój”; zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału (2009 r.); członek w Izbie II „Polityki strukturalne, transport i energia” oraz członek reprezentujący Izbę II w Izbie CEAD; przewodniczący Izby II i członek Komitetu Administracyjnego Trybunału (2010 r.)

Urodzony dnia 14 listopada 1949 r. w Kopenhadze; tytuł magistra nauk ekonomicznych uzyskany na Uniwersytecie Kopenhaskim (1976 r.); urzędnik w Rigsrevision (1976–1984); wykładowca ekonomii i kulturoznawstwa (1980–1983) oraz statystyki (1983 r.) w Wyższej Szkole Handlowej w Kopenhadze. Członek personelu duńskiego członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (1984–1985); szef gabinetu duńskiego członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (1985–1988); urzędnik w Rigsrevision (1988–1989); wykładowca statystyki na Uniwersytecie Kopenhaskim (1988–1991); dyrektor w Rigsrevision (1989–1995); wykładowca ekonomii i kulturoznawstwa na Uniwersytecie Kopenhaskim (1991–1995); audytor generalny Danii (1995–2012); przewodniczący Komisji ds. Standardów Zawodowych INTOSAI (2004–2012); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2012 r.; członek w grupie CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój”; zmarły 1 lutego 2015 r.

Urodzony 1 marca 1922 r. w Hagenbach; studia prawnicze na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji (1946 r.); ukończenie aplikacji „Referendariat” (egzamin państwowy pierwszego stopnia) oraz uzyskanie tytułu asesora (egzamin państwowy drugiego stopnia) (1949 r.). Praca w kancelarii adwokackiej, a następnie objęcie funkcji sędziego w sądzie pierwszej instancji ds. społecznych (Sozialgericht) w Spirze (1953 r.); urzędnik („Referent”) w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Kultury w Nadrenii-Palatynacie (1955 r.); poseł do parlamentu niemieckiego (Bundestag); przewodniczący podkomisji kontroli rachunków Komisji Budżetowej Bundestagu (1957 r.); przewodniczący grupy CDU/CSU w Komisji Budżetowej (1965 r.); parlamentarny sekretarz stanu w Federalnym Ministerstwie Finansów (1967 r.); przewodniczący Komisji Budżetowej Bundestagu (1969 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 listopada 1977 r. do 17 października 1983 r.; zmarły 2 października 1994 r.

Urodzony 30 sierpnia 1923 r. w Kassel; dyplom ukończenia studiów ekonomicznych w Marburgu (1948 r.); Federalna Agencja Pracy (1953 r.); poseł do Bundestagu (1961 r.); członek Komisji Budżetowej Bundestagu; członek komitetu badania rachunków Komisji Budżetowej odpowiedzialny za badanie rachunkowości Republiki Federalnej (1962 r.). Przewodniczący Komisji Budżetowej (1980 r.); przewodniczący Komisji Gospodarki Bundestagu (1982 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1983 r. do 20 grudnia 1989 r.; zmarły 8 grudnia 2013 r.

Urodzony 8 kwietnia 1932 r. w Ottersweier; tytuł doktora nauk ekonomicznych uzyskany na Uniwersytecie i w Wyższej Szkole Nauk Ekonomicznych i Administracji we Fryburgu Bryzgowijskim; wysokie stanowiska w niemieckich organach administracji federalnej oraz w przemyśle; wybrany na posła do Bundestagu (1976 r.). Członek, kolejno, Komisji Budżetowej i Komisji ds. Weryfikacji Rachunków, a od 1982 r. jej przewodniczący; przewodniczący Komisji ds. Zatwierdzania Wydatków Wojskowych (1985 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 21 grudnia 1989 r. do 31 grudnia 2001 r., odpowiedzialny za kontrolę Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS), operacje zaciągania i udzielania pożyczek i dopłat do odsetek, a także pomocy na rzecz państw Europy Środkowej i Wschodniej oraz niezależnych państw – byłych republik Związku Radzieckiego; przewodniczący grupy kontroli, odpowiedzialny za pomoc strukturalną, kontrolę polityki regionalnej, zintegrowanych programów śródziemnomorskich, a także za obszar wydatków z Funduszu Spójności na rzecz infrastruktury transportowej (1994 r.); przewodniczący (1996-1999); zmarły 18 maja 2021 r.

Urodzona 18 lipca 1942 r. w Quedlinburgu w powiecie Harz; tytuł doktora nauk prawnych; zdane egzaminy państwowe pierwszego i drugiego stopnia w dziedzinie prawa; studia prawnicze na uniwersytetach w Kilonii i w Getyndze (w Niemczech) oraz na uniwersytecie w Bordeaux (we Francji). Studia w dziedzinie stosunków międzynarodowych w ośrodku studiów Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa w Bolonii (we Włoszech); samorząd Hildesheim (Dolna Saksonia) (1971 r.); wysoki urzędnik w Federalnym Ministerstwie Stosunków Wewnątrzniemieckich i w Ministerstwach Spraw Wewnętrznych oraz Spraw Gospodarczych i Transportu Dolnej Saksonii (1975 r.); osobisty doradca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Dolnej Saksonii (1979 r.); wiceprzewodnicząca samorządu Weser-Ems (1981 r.); sekretarz stanu w Ministerstwie Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa Dolnej Saksonii (1983 r.); posłanka do Bundestagu (1990 r.); przewodnicząca niemieckiego Federalnego Trybunału Obrachunkowego (Bundesrechnungshof) (1993 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2007 r.; odpowiedzialna za kontrolę polityki rolnej dotyczącej produkcji rolnej oraz rynków produktów mleczarskich i wołowiny (2002 r.); członek w Grupie Kontroli I „Polityki rolne” (2004 r.); przewodnicząca grupy (2007 r.); członek Komitetu Audytu Wewnętrznego Trybunału; zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału i członek Wspólnego Komitetu Audytu działającego w Europolu.

Urodzony 22 kwietnia 1949 r. we Frankfurcie nad Menem; tytuł doktora nauk prawnych uzyskany na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem; zdane egzaminy państwowe pierwszego i drugiego stopnia w dziedzinie prawa (1975 r.); sędzia stażysta w prokuraturach w Wiesbaden i w Hanau (w Hesji). Przez trzy lata wykładowca w Szkole Administracji w Wiesbaden, w filli we Frankfurcie nad Menem (1980 r.); prokurator (1981 r.); stanowiska kierownicze w Ministerstwie Sprawiedliwości kraju związkowego Hesja; prokurator generalny (1984 r.); wysoki rangą urzędnik Ministerialrat (1986); kierownik departamentu ds. budżetu i departamentu ds. planowania przestrzennego w Ministerstwie Sprawiedliwości kraju związkowego Hesja; członek niemieckiego Trybunału Obrachunkowego i szef służb kontroli ubezpieczeń emerytalno-rentowych (1989 r.); na stanowisku Ministerialdirigent kierował departamentem regulacji jądrowej i ochrony przed promieniowaniem w Ministerstwie Środowiska, Energii i Spraw Federalnych Hesji (1991 r.); sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Hesji (1994 r.); adwokat specjalizujący się w prawie budowlanym, prawie zamówień publicznych i partnerstwach publiczno-prywatnych; członek Komitetu Nadzoru OLAF (Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych) (1999 r.); sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Nadrenii Północnej-Westfalii (2000 r.); członek (2004 r.), a następnie zastępca dyrektora generalnego (2005 r.) zarządu Związku Banków Niemieckich; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2008 do 28 lutego 2014 r., w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia”, zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału (2008 r.); członek w Izbie II „Polityki strukturalne, transport i energia” (2010 r.); przewodniczący Izby II i członek Komitetu Administracyjnego Trybunału (2011 r.); mianowany członkiem Komitetu Audytorów Europejskiego Mechanizmu Stabilności przez Europejski Trybunał Obrachunkowy (2012 r.).

Urodzona w Tartu w 1969 r.; tytuł «baccalaureus scientarum» w dziedzinie biologii (genetyka) uzyskany na Uniwersytecie w Tartu (Estonia) (1992 r.); dyplom magistra w dziedzinie zarządzania (MBA) (2001 r.); partner w Hansapank Markets (w dziale bankowości inwestycyjnej) (1998 r.). Doradca ekonomiczny w kancelarii premiera Estonii, odpowiedzialna za stosunki z MFW oraz innymi wielostronnymi instytucjami finansowymi (EBOR, Nordycki Bank Inwestycyjny – NBI, Bank Światowy); udział w pracach przygotowujących reformę systemu emerytalnego (1999 r.); dyrektor finansowy elektrowni Iru (2002 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 10 października 2016 r. w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia”; przewodnicząca Komitetu Administracyjnego Trybunału (2006 r.); członek grupy CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” (2008 r.); członek Wspólnego Komitetu Kontroli w Europolu; członek Izby CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” odpowiedzialna za poświadczenie wiarygodności (2010 r.); w dniu 10 października 2016 r. objęła urząd prezydenta Republiki Estońskiej na pięcioletnią kadencję.

Urodził się w Tallinie w Estonii w 1966 r. Ukończył prawo cum laude na Uniwersytecie w Tartu. Zanim dołączył do Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, Juhan Parts był premierem Estonii (2003–2005), a wcześniej prezesem Urzędu Kontroli Państwowej (1998–2002). Jego zadania jako członka Trybunału koncentrowały się na obronności i sprawach zagranicznych. Juhan Parts odpowiadał za wiele sprawozdań specjalnych, w tym na temat wsparcia UE na rzecz praworządności na Bałkanach Zachodnich i zwalczania korupcji na wysokim szczeblu w Ukrainie. Przewodniczył grupie zadaniowej zajmującej się refleksją nad długoterminowymi wyzwaniami, a także był członkiem Panelu Doradczego ds. Prognozowania Strategicznego.

Urodzony 19 stycznia 1919 r. w Cork; różne stanowiska w administracji publicznej (1937 r.); urzędnik, a następnie zastępca głównego administratora w Ministerstwie Finansów (1946 r.); główny administrator (1962 r.) i zastępca podsekretarza odpowiedzialny za budżet państwa (1968 r.). Podsekretarz, dyrektor departamentu wydatków publicznych, odpowiedzialny za wszystkie kwestie związane z wydatkami publicznymi (1971 r.); sekretarz generalny w Ministerstwie Finansów; dyrektor w Banku Centralnym Irlandii; zastępca prezesa Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju; członek Komitetu Koordynacyjnego ds. Krótkoterminowej Polityki Gospodarczej i Finansowej (EWG); członek Krajowej Rady Gospodarczej i Społecznej (NESC); członek Krajowej Rady Naukowej (NSC); członek zarządu i członek komitetu wykonawczego Instytutu Badań Gospodarczych i Społecznych (ESRI); kontroler różnego rodzaju środków budżetowych, w tym środków przydzielonych gabinetowi ministra finansów (1976 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 17 maja 1986 r.; prezes Trybunału w latach 1977–1981; zmarły 28 marca 2009 r.

Urodzony 27 lutego 1929 r. w Dublinie; dyplom ukończenia studiów ekonomicznych, prawnych i nauk politycznych na Uniwersytecie w Dublinie; prawnik wyspecjalizowany w prawie handlowym i podatkowym; dyrektor w przedsiębiorstwie; członek Rady ds. Gospodarczych i Finansowych. Gubernator Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Europejskiego Banku Inwestycyjnego; minister finansów i służb publicznych (1973 r.); przewodniczący Rady (1975 r.); poseł do Parlamentu Europejskiego (1977 r.); pierwszy wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego (1984 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 maja 1986 r. do 9 lutego 1994 r.; zmarły 17 marca 2019 r.

Urodzony w Cork w 1935 r.; tytuł magistra handlu uzyskany na Krajowym Uniwersytecie Irlandii (NUI); członek Instytutu Inżynierów Przemysłowych; specjalista ds. kształcenia i przemysłu w irlandzkim Kongresie Związków Zawodowych (1961 r.); poseł do irlandzkiego parlamentu (1969 r.); delegat do Zgromadzenia Rady Europy (1973 r.). Zastępca przewodniczącego irlandzkiej Partii Pracy (1981 r.); członek Komisji Rachunków Publicznych (1987 r.); poseł do Parlamentu Europejskiego, wiceprzewodniczący Komisji Spraw Gospodarczych i Monetarnych oraz Polityki Przemysłowej; wiceprzewodniczący Grupy Partii Europejskich Socjalistów; członek Delegacji PE–AKP i PE–USA (1989 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 10 lutego 1994 r. do 29 lutego 2000 r., odpowiedzialny za Sekcję Orientacji EAGFF i badania naukowe; przewodniczący grupy kontroli I, odpowiedzialny za sekcję „EFOGR I (produkty pochodzenia zwierzęcego, cukier, rybołówstwo)” (1996 r.).

Urodzona dnia 5 września 1950 r. w Carna (hrabstwo Galway); absolwentka Carysfort Teacher Training College w Blackrock (hrabstwo Dublin, Irlandia); posłanka do irlandzkiego parlamentu Dáil Éireann (1975 r.); sekretarz parlamentarna ministra przemysłu, handlu i energii (1977 r.); minister stanu w tym samym resorcie (1978 r.). Pierwsza kobieta-minister od czasu powstania państwa; stanowisko ministra ds. Gaeltacht (1979 r.); minister stanu ds. edukacji (1982 r.); przewodnicząca pierwszej Wielostronnej Komisji Parlamentarnej ds. Praw Kobiet (1982 r.); członkini Wielostronnej Komisji ds. Rozpadu Związków Małżeńskich; minister stanu do spraw europejskich (1987 r.); odpowiedzialna za koordynację irlandzkiej prezydencji UE (1990 r.); przewodnicząca międzyresortowej komisji ds. polityki Unii Europejskiej; w czasie irlandzkiej prezydencji przewodniczyła Radom Budżetu, Kultury, Rozwoju i Telekomunikacji; minister turystyki, transportu i łączności; odpowiedzialna za jedenaście spośród największych irlandzkich przedsiębiorstw państwowych (1992 r.); minister sprawiedliwości (1993 r.); członek zespołu rządu Irlandii, który prowadził negocjacje w sprawie wspólnej deklaracji rządów Wielkiej Brytanii i Irlandii o pokoju i pojednaniu w Irlandii z grudnia 1993 r.; doradca biznesowy w sektorze prywatnym; dyrektor niewykonawcza dwóch dużych irlandzkich firm; felietonistka dziennika Irish Times (cotygodniowy felieton) i komentatorka w irlandzkojęzycznej stacji telewizyjnej TG4 (1997 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2000 r. do 9 lutego 2010 r., odpowiedzialna za kontrolę produktów pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, innych wydatków w ramach EFOGR i działań w sferze rolnictwa (2000 r.); odpowiedzialna za sekcję ADAR Trybunału (metodyka kontroli i przygotowywanie sprawozdań); przewodnicząca grupy CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” (2002 r.); członek w grupie kontroli III „Działania zewnętrzne” (2006 r.); członek Komitetu Administracyjnego Trybunału od jego utworzenia (2009 r.).

Urodzony w hrabstwie Galway w 1976 r.; biegły księgowy w irlandzkim Instytucie Biegłych Księgowych; członek Irlandzkiego Instytutu Podatkowego; dyplomy ukończenia studiów w dziedzinach: prawo handlowe – Law Society of Ireland, nauki prawne – Honorable Society of King’s Inns, Irlandia; adwokat – Honorable Society of King’s Inns, Irlandia. Spory handlowe – Honorable Society of King’s Inns, Irlandia, postępowania upadłościowe i restrukturyzacja – Law Society of Ireland; biegły księgowy w Deloitte & Touche w Dublinie (1996 r.); prezes firmy Ground Marketing Group (Havas Plc/4D Ireland) (2000 r.); prezes irlandzkiego Instytutu Doradców w zakresie Zarządzania (2005 r.); dyrektor generalny irlandzkiego Instytutu Dyrektorów (2006 r.); członek komitetu audytu irlandzkiej policji (An Garda Siochána) (2009 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 31 marca 2010 r. do 29 lutego 2012 r., członek w grupie kontroli III „Działania zewnętrzne”; członek w Izbie IV „Dochody, badania naukowe i polityki wewnętrzne oraz instytucje i organy Unii Europejskiej”; zastępca członka w Izbie CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój”; członek-sprawozdawca w związku z pracami Trybunału dotyczącymi agencji UE.

Urodzony w Dublinie 24 lutego 1961 r.; tytuł Bachelor of Arts (licencjat) uzyskany na Uniwersytecie Waszyngtońskim (1983 r.); tytuł Master of Business Studies (magister nauk handlowych) uzyskany w University College w Dublinie (1991 r.); dyplom z prawa finansowego uzyskany w Law Society of Ireland (Towarzystwo Prawnicze Irlandii) (2003 r.). Sekretarz generalny w Ministerstwie Finansów (2010–2012); drugi sekretarz generalny w Ministerstwie Finansów (2006–2010); zastępca sekretarza ds. polityki podatkowej w Ministerstwie Finansów (2005–2006); zastępca sekretarza w Wydziale Bankowości, Finansów i Współpracy Międzynarodowej Ministerstwa Finansów (2001–2005); dyrektor Centralnego Wydziału Politycznego ds. Wolności Informacji i Etyki w Ministerstwie Finansów (1999–2001); dyrektor Sekcji ds. Budżetu na Wydatki Administracyjne w Ministerstwie Finansów (1998–1999); wicedyrektor ds. polityki emerytalnej w sektorze publicznym w Ministerstwie Finansów (1996–1998); wicedyrektor Wydziału ds. Polityki Monetarnej i Kursowej w Ministerstwie Finansów (1989–1996); urzędnik ds. działań związanych z krajowym długiem publicznym (zastępca urzędnika odpowiedzialnego za sprzedaż obligacji) w Ministerstwie Finansów (1988–1989); urzędnik ds. warunków zatrudnienia w służbie cywilnej w Ministerstwie Finansów / Ministerstwie Służby Publicznej (1986–1988); urzędnik ds. polityki płacowej w Ministerstwie Służby Publicznej (1984–1986). Funkcje sprawowane w ostatnich latach, poza wymienionymi powyżej: członek Komisji Banku Centralnego Irlandii; zastępca dyrektora i dyrektor w Europejskim Banku Inwestycyjnym; przewodniczący i członek grupy ds. strategii podatkowej rządu Irlandii; przedstawiciel Irlandii w grupie ds. kodeksu postępowania dotyczącego podatków unijnych; członek i zastępca członka Komitetu ds. Usług Finansowych UE. Członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2012 r. do 28 lutego 2018 r. w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”, w Izbie CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój”, w której był odpowiedzialny za rozwój i przegląd jakości kontroli, oraz w Izbie IV „Regulacja rynków i konkurencyjna gospodarka”.

Urodzony w 1924 r. w Atenach; tytuł magistra prawa uzyskany na Uniwersytecie w Atenach; adwokat (1949 r.); sędzia pokoju (1952 r.); asesor sądowy w sądzie pierwszej instancji (1954 r.); mianowany przez grecki rząd sędzia w Organizacji Narodów Zjednoczonych (1962 r.); prezes sądu pierwszej instancji (1965 r.). Sędzia w sądzie apelacyjnym (1967 r.); wyższy rangą urzędnik w najwyższym organie kontroli Grecji (1975 r.); wiceprezes najwyższego organu kontroli Grecji, kontrola finansów publicznych i osób prawnych prawa publicznego (1980 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 1981 r. do 17 października 1983 r.; zmarły dnia 10 września 2013 r.

Urodzony w 1926 r. w Platanos Trikalon; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie nauk prawnych uzyskany na Uniwersytecie w Atenach (1952 r.); studia podyplomowe w dziedzinie prawa handlowego i prawa europejskiego na Uniwersytecie w Paryżu; urzędnik mianowany w Ministerstwie Łączności (dyrekcja generalna ds. poczty) (1948 r.). Adwokat przy sądzie w Atenach (1955 r.); sędzia pokoju (1956 r.); asesor sądowy, a następnie sędzia w sądzie okręgowym (1957 r.); prezes sądu okręgowego (1970 r.); sędzia w sądzie apelacyjnym i burmistrz Salonik (1974 r.); wyższy rangą urzędnik w najwyższym organie kontroli Grecji (1979 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1983 r. do 20 grudnia 1989; zmarły dnia 9 listopada 2003 r.

Urodzony w 1923 r. w Pyrgos Ilia; tytuł magistra prawa uzyskany na Uniwersytecie w Atenach; adwokat w Atenach (1952 r.); asesor sądowy, a następnie sędzia w sądzie pierwszej instancji (1954 r.); asesor w Państwowej Służbie Prawnej (1964 r.). Doradca prawny w ramach Państwowej Służby Prawnej w Ministerstwie Koordynacji (Ministerstwo Gospodarki), w Ministerstwie Kultury i Nauki, w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w Ministerstwie Rolnictwa i w Ministerstwie Obrony Narodowej (1969 r.); uczestnictwo w szkole letniej Academy of International Law na Uniwersytecie w Dallas (1972 r.); udział w negocjacjach dotyczących przystąpienia Grecji do Wspólnot Europejskich, prowadzonych przez stałe przedstawicielstwo Grecji w Brukseli (1975 r.); doradca prawny w Ministerstwie Rolnictwa (1976 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 21 grudnia 1989 r. do 31 grudnia 1995 r.; zmarły dnia 1 stycznia 1998 r.

Urodzona w 1937 r. w Assos-Korinthos; dyplom ukończenia studiów ekonomicznych uzyskany na Uniwersytecie w Bonn; tytuł magistra ekonomii uzyskany na Uniwersytecie w Berkeley; tytuł doktora ekonomii uzyskany na Uniwersytecie w Bonn. Ekspert i pracownik naukowy w Ośrodku Planowania i Badań Ekonomicznych, odpowiedzialna za sektor przemysłu; posłanka do Parlamentu Europejskiego, koordynatorka prac nad budżetem (1981 r.); prezes spółki Skarbu Państwa zarządzającej publicznym mieniem nieruchomym; ambasador-stała przedstawiciel Grecji przy OECD (1993 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 1996 r. do 31 grudnia 2001 r., odpowiedzialna za kontrolę wydatków w ramach Sekcji Gwarancji EAGFF 2.

Urodzony 21 marca 1957 r. na wyspie Kos; ukończone studia prawnicze na Uniwersytecie w Atenach z najlepszym wynikiem na roku (1975 r.); podyplomowe studia w dziedzinie prawa karnego (1980 r.), prawa publicznego (1982 r.) i finansów publicznych (1983 r.) na Uniwersytecie Paris II – Sorbona. Wykładowca metodologii nauk prawnych i finansów publicznych w greckiej Krajowej Szkole Administracji Publicznej (1989 r.) oraz wykładowca orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w greckiej Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (1997 r.); doktorat w dziedzinie nauk prawnych (1985 r., obroniony z wyróżnieniem); udział w greckich konkursach rekrutacyjnych (1986 r.) organizowanych przez Radę Stanu i Krajową Szkołę Administracji (pierwsze miejsce w obu konkursach); sędzia w greckiej Radzie Stanu (1987 r.); urzędnik w najwyższym organie kontroli Grecji (1993 r.); wiceprezes; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2013 r., przewodniczący Izby I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”; odpowiedzialny za kontrolę Europejskiego Banku Centralnego, Europejskiego Banku Inwestycyjnego, jak również wydatków operacyjnych instytucji i organów Unii Europejskiej oraz Szkół Europejskich; członek odpowiedzialny za rozwijanie metodyki Trybunału; odpowiedzialny za kontrole w dziedzinie badań naukowych; przewodniczący komitetu ds. oceny zewnętrznych działań członków Trybunału; członek i przewodniczący Komitetu Kontroli Europolu.

Urodzony 1 maja 1920 r. w Tortosie; tytuł doktora nauk ekonomicznych; audytor; biegły rewident; wykładowca polityki podatkowej przedsiębiorstw na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie; dyrektor dziennika „El Pueblo” (1936 r.); dyrektor czasopisma „Ara”; senator w zgromadzeniu konstytucyjnym (1977 r.). Członek wspólnej komisji Kongresu i Senatu odpowiedzialnej za sprawy budżetowe, finansowe i dotyczące budżetu Senatu; wybrany ponownie, na senatora z prowincji Tarragony (1979 r.); wiceprzewodniczący Komisji Budżetowej; członek Komisji Finansów, Komisji Budżetu, Komisji Zdrowia i Zabezpieczeń Społecznych, Komisji Spraw Konstytucyjnych, Komisji ds. Przewodnictwa oraz Stałego Przedstawicielstwa; członek delegacji reprezentantów Zgromadzenia Parlamentarnego Katalonii, którzy negocjowali statut autonomii tego regionu z Komisją Spraw Konstytucyjnych Kongresu; rzecznik i sekretarz klubu parlamentarnego Katalonia, Demokracja i Socjalizm; członek stałej sekcji Grupy Socjalistów i koordynator działań tej grupy w dziedzinie gospodarki, finansów i budżetu; członek komisji Senatu odpowiedzialnych za sporządzanie sprawozdania ze stanu budżetu państwa oraz komisji konsultacyjnych ds. projektów ustaw w dziedzinie podatków i gospodarki (1978 r.); przedstawiciel Senatu w Republice Federalnej Niemiec i w Radzie Europy zajmujący się kwestiami podatkowymi i gospodarczymi; przewodniczący sekcji kontroli i członek Komitetu Administracyjnego (Comisiὀn de Gobierno) najwyższego organu kontroli Hiszpanii; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 27 stycznia 1986 r. do 9 lutego 1994 r.

Urodzony 24 września 1950 r. w Barcelonie; doktor nauk ekonomicznych; wykładowca na Uniwersytecie w Barcelonie; kierownik Katedry Finansów Publicznych (1989 r.); prezes jednej z dwóch izb najwyższego organu kontroli Katalonii (Sindicatura de Comptes de Catalunya) (1984–1989). Poseł do parlamentu Katalonii, członek Komisji Budżetowej (1992–1994); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 10 lutego 1994 r. do 29 lutego 2000 r., odpowiedzialny za sektor „Zasoby własne” i za sektor „Regiony, transport, turystyka”(1996 r.).

Urodzony 4 lutego 1950 r. w Tortosie; dyplom ukończenia studiów na Uniwersytecie Complutense w Madrycie; przewodniczący oddziału Partii Ludowej w Tarragonie (1978 r.); deputowany w Kongresie Deputowanych z okręgu wyborczego Tarragony; członek Zgromadzenia Północnoatlantyckiego (1982 r.). Rzecznik Partii Ludowej w Tortosie (1979 r.); przewodniczący regionalnego (katalońskiego) oddziału Partii Ludowej; członek krajowego komitetu wykonawczego Partii Ludowej (1986 r.); zastępca przewodniczącego Grupy Europejskiej Partii Ludowej w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy (1989 r.); członek Zgromadzenia Unii Zachodnioeuropejskiej (1991 r.); członek Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Spraw Zewnętrznych, Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (1994 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (2000–2006) – prezes w latach 2002–2005; zmarły 16 kwietnia 2012 r.

Urodzony w 1943 r. w Palma de Mallorca; tytuł doktora nauk prawnych uzyskany na Uniwersytecie Complutense w Madrycie; profesor nadzwyczajny i pracownik badawczo-naukowy Uniwersytetu Complutense (1969 r.); profesor na Uniwersytecie w Valladolid (1976 r.) i na Uniwersytecie Wysp Balearskich (1977 r.). Dziekan Wydziału Nauk Prawnych (1978 r.); zastępca sędziego w Sądzie Najwyższym Balearów (1979 r.); prorektor Uniwersytetu Wysp Balearskich (1980 r.); deputowany w parlamencie hiszpańskim (1982 r.); przewodniczący Komisji Gospodarki, Handlu i Finansów (1983); członek Komisji Budżetu i Komisji Spraw Zagranicznych oraz wspólnej komisji Kongresu i Senatu odpowiedzialnej za stosunki z Trybunałem Obrachunkowym, gdzie zajmował się analizą rachunków narodowych (1984 r.); reprezentant parlamentu hiszpańskiego na posiedzeniach Unii Międzyparlamentarnej (1985 r.); doradca w Instytucie Studiów Podatkowych przy Ministerstwie Finansów Hiszpanii; udział w opracowywaniu „Sprawozdania w sprawie gospodarczego i finansowego zarządzania wydatkami publicznymi w Hiszpanii” (1990 r.); odpowiedzialny za przygotowywanie i sporządzanie skarg do Trybunału Konstytucyjnego dotyczących ustaw okołobudżetowych (1997 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2006 r. do 29 lutego 2012 r. w grupie kontroli IV „Zasoby własne, operacje bankowe, wydatki administracyjne, instytucje i organy Wspólnoty oraz polityki wewnętrzne”.

Urodzony 22 maja 1931 r. w Paryżu; tytuł magistra prawa; dyplom ukończenia studiów w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu; absolwent Wyższej Szkoły Administracji (ENA), wydział gospodarki i finansów (1956 r.); Ministerstwo Finansów (1958 r.); odpowiedzialny za kwestie międzyministerialnej współpracy gospodarczej w sekretariacie generalnym (1961 r.). Pracownik merytoryczny w Kancelarii Premiera (1962 r.); wysoki rangą urzędnik we francuskim najwyższym organie kontroli; dyrektor Funduszu Orientacji i Regulacji Rynków Rolnych (FORMA) (1967 r.); deputowany z departamentu Finistère (1968 r.); sekretarz stanu ds. poczty i telekomunikacji (1974 r.); członek zarządu Caisse nationale du crédit agricole i Air France; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 20 grudnia 1989 r.; prezes w latach 1981–1984.

Urodzony 10 czerwca 1929 r. w Paryżu; dyplom ukończenia studiów w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu (1950 r.); doktor nauk ekonomicznych, dyplom ukończenia studiów wyższych w dziedzinie prawa publicznego; pracownik merytoryczny w Kancelarii Premiera (gabinet sekretarza generalnego rządu) odpowiedzialny za Ministerstwo Spraw Zagranicznych (1953 r.). Oddelegowany do Komisji Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (wspólny rynek) jako główny administrator w sekretariacie wykonawczym; asystent dyrektora generalnego ds. administracji (1959 r.); dyrektor do spraw wewnętrznych (1963 r.); dyrektor ds. administracji (1968 r.); dyrektor ds. personelu (1970 r.); dyrektor ds. budżetu (1973 r.); dyrektor generalny ds. budżetu Komisji Wspólnot Europejskich (1977 r.); wysoki rangą urzędnik w Trybunale Obrachunkowym w trybie nadzwyczajnym; urzędnik delegowany ds. przestrzeni powietrznej (1986 r.); prezes Krajowego Stowarzyszenia Doktorów Nauk Ekonomicznych, przewodniczący prezydium (1978 r.); wykładowca na szczeblu studiów podyplomowych w dziedzinie europejskich finansów publicznych w Kolegium Europejskim w Brugii (1981 r.); wykładowca w Centre européen universitaire w Nancy; wykładowca wizytujący na Uniwersytecie w Strasburgu (1983 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 21 grudnia 1989 r. do 16 grudnia 1995 r.; zmarły 16 grudnia 1995 r.

Urodzony 5 marca 1948 r. w Paryżu; tytuł inżyniera uzyskany w Wyższej Szkole Morskiej, dyplom ukończenia studiów w Szkole Administracji Morskiej (Francja) oraz w Harvard's John F. Kennedy School of Government (Stany Zjednoczone); różne stanowiska w Ministerstwie Obrony, Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej, a także w międzyministerialnej misji morskiej (1968 r.). Audytor we francuskim najwyższym organie kontroli, a następnie wyższy rangą urzędnik, kontrolował Ministerstwo Edukacji, Ministerstwo Badań Naukowych, a także Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Ministerstwo Współpracy; kontrole zewnętrzne ksiąg rachunkowych Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Światowej Organizacji Meteorologicznej (1987 r.); członek zarządów INTOSAI i EUROSAI (1998 r.); sprawozdawca przed Trybunałem Dyscypliny Budżetowej i Finansowej (1990 r.); podlegający prezesowi francuskiego najwyższego organu kontroli urzędnik odpowiedzialny za utworzenie Wydziału Spraw Międzynarodowych i Europejskich, a następnie zastępca sekretarza generalnego Trybunału (1993 r.); członek Krajowej Komisji Dyscyplinarnej Biegłych Rewidentów Sektora Prywatnego; przedstawiciel francuskiej Izby Księgowych w Komisji Sektora Publicznego Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC); wykładał wspólnotowe finanse publiczne na studiach podyplomowych na Uniwersytecie Paris I; wykładowca w Krajowej Szkole Administracji (ENA); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 1996 r. do 31 grudnia 2007 r., odpowiedzialny za kontrolę zasobów własnych UE oraz zwrotów na rzecz państw członkowskich; odpowiedzialny za utworzenie nowego sektora kontroli „Rozwój obszarów wiejskich, rybołówstwo i polityka morska” (2000 r.); przewodniczący grupy kontroli I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”, odpowiedzialny za kontrolę rynku produktów pochodzenia zwierzęcego i roślinnego oraz rozwoju obszarów wiejskich, rybołówstwa i polityki morskiej (2002 r.).

Urodzony 17 sierpnia 1942 r. w Lons-Le-Saunier; dyplom ukończenia HEC (Hautes Études Commerciales) oraz Krajowej Szkoły Administracji (ENA); urzędnik we francuskim najwyższym organie kontroli (1969 r.); dyrektor kolegium biegłych rewidentów ONZ w Nowym Jorku (1986 r.) reprezentujący prezesa francuskiego najwyższego organu kontroli. Dyrektor misji ds. badań ustawowych w Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO) w Genewie (1989 r.); stały przedstawiciel prezesa francuskiego najwyższego organu kontroli w Rzymie i dyrektor ds. kontroli zewnętrznej w Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa oraz w ramach Światowego Programu Żywnościowego ONZ (1994 r.); mianowany członkiem międzynarodowego kolegium biegłych rewidentów Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Brukseli (1998 r.); przewodniczący szóstej izby francuskiego najwyższego organu kontroli (2005 r.); pełniąc obowiązki we francuskim najwyższym organie kontroli, był jednocześnie francuskim przedstawicielem w Komisji Sektora Publicznego Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC) (1989 r.); zasiadał w komitecie mającym za zadanie opracowanie ogólnych zasad rachunkowości budżetowej państwa francuskiego; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2013 r.; członek w grupy kontroli I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”(2008 r.); przewodniczący Izby I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona” oraz członek Komitetu Administracyjnego (2010 r.); członek w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona” oraz zastępca członka Komitetu Administracyjnego.

Urodzona w Bajonnie 22 stycznia 1953 r.; absolwentka Ecole normale supérieure (ENA). Kontroler we francuskim Trybunale Obrachunkowym (1984), a następnie prezes dwóch Regionalnych Izb Obrachunkowych (Rouen i Marsylii). Prezes Europejskiego Towarzystwa Ewaluacyjnego (2020–2021), członkini różnych ośrodków analitycznych i sieci akademickich.

Urodzony w Zagrzebiu w 1951 r.; licencjat na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu w Zagrzebiu (1975); tytuł magistra nauk ekonomicznych uzyskany na Wydziale Handlu Zagranicznego Uniwersytetu w Zagrzebiu (1981); tytuł doktora nauk ekonomicznych uzyskany na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu w Zagrzebiu (1988); stypendysta postdoktorancki Fundacji Fulbrighta na North-Western University w Evanston, Illinois, USA (1990). Liczne stanowiska naukowe, w tym pracownika naukowego i szefa Działu Polityki Pieniężnej Instytutu Nauk Ekonomicznych w Zagrzebiu (do 1992 r.); członek komitetów doradczych ds. polityki makroekonomicznej i reform strukturalnych powołanych przez rząd federalny byłej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii (do 1989 r.); członek zarządu Agencji Restytucji Banków rządu byłej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii (do 1990 r.); doradca prezesa Narodowego Banku Chorwacji ds. wprowadzenia pierwszej waluty krajowej po ogłoszeniu przez Chorwację niepodległości (do 1992 r.); specjalista ekonomiczny ds. polityki budżetowej Pakistanu w Departamencie ds. Budżetowych (do 1993 r.); specjalista ekonomiczny ds. polityki budżetowej Polski w Departamencie ds. Budżetowych (do 1995 r.); starszy urzędnik w Departamencie Europejskim odpowiedzialny za byłą jugosłowiańską republikę Macedonii (do 1997 r.); starszy urzędnik w Departamencie Europejskim odpowiedzialny za Słowację (do 1999 r.); szef misji w Albanii (2000 r.); szef misji w Rumunii (do 2004 r.); starszy stały przedstawiciel, szef przedstawicielstwa MFW w Moskwie (do 2009 r.); szef misji na Białorusi, pełniący tę funkcję z Moskwy (do 2009 r.); pracownik MFW w Waszyngtonie (1992–2009); starszy doradca w Narodowym Banku Chorwacji (2009–2013). 2013 – mianowany członkiem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, gdzie wszedł w skład Izby IV „Dochody, badania naukowe i polityki wewnętrzne oraz instytucje i organy Unii Europejskiej”.

Urodzony 11 kwietnia 1927 r. w Rzymie; tytuł magistra prawa (1947 r.); dopuszczony do konkursu w grupie A Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej (1949 r.); urzędnik włoskiego najwyższego organu kontroli (1953 r.); najwyższy rangą urzędnik najwyższego organu kontroli Włoch (1970 r.). Członek Międzynarodowej Rady Audytorów NATO (1973 r.); przewodniczący Międzynarodowej Rady Audytorów NATO (1974 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 31 grudnia 1992 r; prezes Trybunału w latach 1990 1992; zmarły 24 października 2020 r.

Urodzony 18 grudnia 1939 r. w Rzymie; tytuł magistra prawa uzyskany na Uniwersytecie Rzymskim i dyplom w dziedzinie prawa pracy uzyskany na tym samym uniwersytecie; stanowiska kierownicze w Ministerstwie Obrony, Ministerstwie Poczty, Ministerstwie Robót Publicznych i w Ministerstwie Transportu (1962 r.). Urzędnik włoskiego najwyższego organu kontroli, w wydziale stosunków międzynarodowych i wspólnotowych i w pierwszej sekcji jurysdykcyjnej ds. rachunkowości w sektorze publicznym oraz w biurze odpowiedzialnym za koordynację kontroli a priori (1972 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 1993 r. do 28 lutego 2006 r., odpowiedzialny za kontrolę dziedziny budżetowej związanej z Sekcją Gwarancji EFOGR (procedury zarządzania budżetem i kontroli budżetowej oraz sprawy ogólne); odpowiedzialny za kontrolę Europejskich Funduszy Rozwoju (1996 r.).

Urodzony 23 października 1937 r. we Frosinone; dyplom magistra uzyskany na wydziale prawa Uniwersytetu La Sapienza w Rzymie; urzędnik włoskiego najwyższego organu kontroli Włoch (1972 r.), pełniący kolejno różne funkcje w dziale kontroli, biurze obrońcy publicznego (1973 r.), sekcji ds. samorządów, a także innych sekcji jurysdykcyjnych (1980 r.). Sędzia włoskiego Trybunału Konstytucyjnego (1993 r.), a następnie jego wiceprzewodniczący (2001 r.); przewodniczący sekcji, odpowiedzialny za koordynację regionalnych sekcji kontroli najwyższego organu kontroli, członek kolegium połączonych sekcji ds. orzeczeń w sprawie ogólnych rozliczeń państwa oraz prowincji i regionów o specjalnym statusie, a także sprawozdań składanych parlamentowi (2002 r.); wykładał na wielu wyższych uczelniach, prowadząc kursy orzecznictwa konstytucyjnego, rachunkowości państwowej i publicznej oraz prawa administracyjnego i konstytucyjnego; sprawozdawca na wielu międzynarodowych konferencjach międzynarodowych; od lat osiemdziesiątych członek licznych komisji publicznych i grup roboczych; przewodniczący komitetu techniczno-naukowego ustanowionego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w celu zdefiniowania podstawowych obowiązków samorządów (2003 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2006 r. do 28 listopada 2011 r. w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia”; członek w Izbie II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia” (2010 r.); zmarły 18 czerwca 2013 r.

Urodzony w Syrakuzach (Włochy) 10 lutego 1952 r.; magister prawa (dyplom z wyróżnieniem uzyskany na Uniwersytecie w Katanii); w 1977 r. uzyskał prawo do wykonywania zawodu prawnika i zdał egzamin uprawniający do pracy na stanowisku funkcjonariusza wymiaru sprawiedliwości i sędziego sądów; od 1985 r. pracownik włoskiego Trybunału Obrachunkowego, pełnił funkcje referendarza, radcy i przewodniczącego izby, przypisany do Sycylijskiego Regionalnego Biura Prokuratory, Centralnego Działu Kontroli Zarządzania i Wspólnych Izb Kontroli; w latach 1993–2003 szef gabinetu włoskiego członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego; w latach 2009–2012 członek Rady Rewidentów NATO; w latach 2012–2024 członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego przypisany do izb IV, V, II i I, członek sprawozdawca odpowiedzialny za kontrolę agencji UE i wybrane rozdziały sprawozdania rocznego Trybunału; profesor wizytujący na Uniwersytecie w Katanii; autor monografii oraz licznych publikacji w wiodących prawniczych czasopismach naukowych we Włoszech.

Urodzony dnia 27 sierpnia 1951 r. w Lefkoniko (Famagusta); tytuł magistra ekonomii uzyskany w Hochschule für Ökonomie (Wyższej Szkole Ekonomii) w Berlinie ze specjalizacją w zakresie handlu zagranicznego i międzynarodowych stosunków gospodarczych; dyrektor działu importu w dużym przedsiębiorstwie handlowym (1977 r.). Zarządzanie firmą rodzinną (1984 r.); wybrany na członka cypryjskiej Izby Reprezentantów (1991 r.) z listy Postępowej Partii Ludzi Pracy i ponownie wybrany w 1996 r.; członek parlamentarnej Komisji Finansów i Budżetu oraz Komisji Handlu, Przemysłu i Turystyki (1991 r.); członek Komisji Komunikacji i Robót Publicznych (1991 r.); członek Wspólnej Komisji Parlamentarnej UE–Cypr; przedstawiciel cypryjskiego parlamentu na międzynarodowych spotkaniach poza granicami kraju (1996 r.); dyrektor generalny największej spółdzielczej kasy kredytowej na Cyprze (1997 r.); prezes grupy inwestycyjnej kas spółdzielczych (1999 r.); wybrany na burmistrza Famagusty; przewodniczący Komitetu Gmin Okupowanych oraz pierwszy wiceprzewodniczący Unii Gmin Cypryjskich (2001 r.); mianowany ministrem komunikacji i robót publicznych przez prezydenta Republiki Cypru (2003 r.); mianowany członkiem Rady Kontroli Wewnętrznej; udział, jako minister, w posiedzeniach Rady Ministrów Unii Europejskiej dotyczących transportu, rozwoju, żeglugi i telekomunikacji; dymisja ze stanowiska ministra w kwietniu 2004 r.; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 2 listopada 2004 r. do 1 listopada 2010 r., w grupie kontroli I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”; członek Komitetu Administracyjnego Trybunału (2004 r.); członek w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona” (2010 r.).

Urodzony 10 stycznia 1958 r. w Liopetri (Famagusta). Członek Stowarzyszenia Dyplomowanych Biegłych Księgowych (ACCA), uzyskał tytuł magistra w dziedzinie administracji publicznej w Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda i tytuł licencjata w dziedzinie ekonomii na Uniwersytecie w Hull w Zjednoczonym Królestwie. Pracował jako księgowy / biegły rewident w różnych firmach audytowych w Zjednoczonym Królestwie i na Cyprze. Był zatrudniony w Departamencie Dochodów Podatkowych Republiki Cypryjskiej (1989–1999); piastował stanowisko głównego księgowego w Skarbie Państwa Republiki Cypryjskiej (2000–2010); pełnił funkcję członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (2010–2022). Jako członek Trybunału zasiadał w: Izbie I – „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona” (11.2010 – 04.2012); Izbie II – „Polityka strukturalna, transport i energia” (05.2012 – 01.2014); Izbie CEAD, w której reprezentował Izbę I oraz Izbę II (01.2011 – 01.2014); Izbie CEAD jako członek stały (02.2014 – 05.2016); Izbie V jako przewodniczący (06.2016 – 02.2020); Izbie II – „Inwestycje na rzecz spójności, wzrostu i włączenia społecznego” (02.2020 – 10.2022). Przez sześć lat pełnił również funkcję członka Trybunału odpowiedzialnego za sprawozdanie roczne (02.2014 – 02.2020).

Urodzony 4 czerwca 1964 r. w Jurmale; tytuł doktora w dziedzinie rachunkowości uzyskany na Uniwersytecie Wileńskim; ukończone studia podyplomowe w dziedzinie międzynarodowego prawa podatkowego w Wyższej Szkole Roberta Kennedy’ego oraz dyplom ukończenia studiów w dziedzinie rachunkowości i analizy operacyjnej na Uniwersytecie Łotewskim. Wykładowca, a następnie profesor nadzwyczajny na Wydziale Rachunkowości Uniwersytetu Łotewskiego (1985 r.); dyrektor finansowy w łotewsko-niemieckiej spółce joint venture IP Riga (1990 r.); audytor, a następnie dyrektor ds. audytu w Coopers & Lybrand Łotwa (1993 r.); zastępca dyrektora, a następnie dyrektor departamentu kontroli wewnętrznej w Banku Parex (1997 r.); dyrektor generalny we własnym biurze biegłych rewidentów (2003 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 6 maja 2016 r.; grupa kontroli IV „Dochody, operacje bankowe, wydatki administracyjne, instytucje i organy Wspólnoty oraz polityki wewnętrzne”; członek Komitetu Administracyjnego; przewodniczący Izby CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” odpowiedzialny przede wszystkim za jakość kontroli i wsparcie; członek Komitetu Administracyjnego (2012 r.); wiceprzewodniczący i przewodniczący Komitetu Audytorów Europejskiego Mechanizmu Stabilności.

Urodzona 15 października 1957 r. w Szakach; dyplom w dziedzinie nauk ekonomicznych uzyskany na Uniwersytecie Wileńskim; członek Litewskiej Izby Kontrolerów i członek Stowarzyszenia Dyplomowanych Biegłych Księgowych ACCA w Wielkiej Brytanii. Udział w następujących seminariach i szkoleniach: intensywny program w ramach kształcenia wykładowców w dziedzinie rachunkowości międzynarodowej, kontroli, systemów informatycznych i finansów przedsiębiorstw (Ośrodek Rozwoju Rachunkowości Międzynarodowej, Uniwersytet w Teksasie w Stanach Zjednoczonych, Uniwersytet Wileński na Litwie oraz Fundacja Sorosa, Nowy Jork, Stany Zjednoczone), zasady rachunkowości, rachunkowość analityczna i zarządcza oraz zarządzanie finansami (szkoła rachunkowości przy Uniwersytecie Depaul, Chicago, Stany Zjednoczone); księgowa w przedsiębiorstwie z branży włókienniczej w Wilnie (1980 r.); kierownik wydziału przemysłowego w litewskim Statystycznym Ośrodku Informatycznym (1983 r.); wykładowca w Wyższej Szkole Ekonomii w Wilnie (1987 r.); starszy kontroler, dyrektor oraz dyrektor zarządzający w PricewaterhouseCoopers (1994 r.), a następnie kierownik działu ubezpieczeń oraz zastępca dyrektora (2003 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 6 maja 2010 r. w grupie kontroli IV „Dochody, operacje bankowe, wydatki administracyjne, instytucje i organy Wspólnoty, polityki wewnętrzne”; członek komitetu audytu wewnętrznego Trybunału i przewodnicząca tego komitetu (2005 r.); członek grupy CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój”, przedstawiciel grupy IV; przewodnicząca grupy IV (2007 r.).

Urodzona 8 maja 1960 r. w Płungianach; dyplom w dziedzinie prawa (summa cum laude) ze specjalnością w zakresie prawa cywilnego uzyskany na wydziale prawa Uniwersytetu Wileńskiego (1993 r.); kierownik wydziału ogólnego w Radzie Miasta Mariampol (1983 r.); główny inspektor w wydziale ds. osób niepełnosprawnych, główny konsultant w wydziale ds. projektów legislacyjnych Ministerstwa Zabezpieczenia Społecznego Republiki Litewskiej (1985 r.). Doradca w wydziale prawnym i umów Ministerstwa Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych Republiki Litewskiej (1992 r.); doradca premiera rządu Republiki Litewskiej (1993 r.); radca prawny w spółce akcyjnej Lelija (1995 r.); podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości (1997 r.); wiceminister w Ministerstwie Sprawiedliwości (1998 r.); zastępca podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (2001 r.); podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (2002 r.); główny rewident w najwyższym organie kontroli Litwy (2005 r.); członek zarządu EUROSAI (Europejskiej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli) (2005 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2010 r. do 15 czerwca 2016 r. w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”; przewodnicząca Izby I (2014 r.).

W 1983 r. Rimantas Šadžius ukończył studia (cum laude) na Wydziale Chemii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Michała Łomonosowa. W 2002 r. ukończył studia magisterskie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wileńskiego. Do 2003 r. zdobywał różnorodne doświadczenie zawodowe zarówno jako pracownik naukowy w dziedzinie chemii kwantowej i fizyki ciała stałego, jak i tłumacz, redaktor oraz wydawca literatury naukowej. Od 1996 r. pracował też jako doradca księgowy i podatkowy w prywatnym przedsiębiorstwie. Kontynuował karierę zawodową w litewskich instytucjach rządowych: był wiceministrem w Ministerstwie Zabezpieczenia Społecznego i Pracy (2003–2004), wiceministrem w Ministerstwie Zdrowia (2004–2006) oraz wiceministrem w Ministerstwie Finansów (2006–2007). Od połowy 2007 r. do końca 2008 r. pełnił funkcję ministra finansów Republiki Litewskiej. Od 2009 r. do 2012 r. był wykładowcą na Litewskim Uniwersytecie Nauk Edukacyjnych (w dziedzinie finansów publicznych), a także pracował w wydawnictwie akademickim. Od grudnia 2012 r. do czerwca 2016 r. był ponownie ministrem finansów Republiki Litewskiej i z racji tego stanowiska pełnił funkcję przewodniczącego Rady ECOFIN w drugiej połowie 2013 r. W trakcie jego urzędowania na stanowisku ministra finansów, 1 stycznia 2015 r., Litwa przyjęła euro i została dziewiętnastym członkiem strefy euro. Od 16 czerwca 2016 r. do 15 listopada 2022 r. Rimantas Šadžius był członkiem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. Pracował w Izbie IV zajmującej się regulacją rynków i konkurencyjną gospodarką. Odpowiadał między innymi za kontrole Trybunału Obrachunkowego dotyczące unii rynków kapitałowych, jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także za doroczne kontrole agencji UE. W 2017 r. został członkiem odpowiedzialnym za stosunki międzyinstytucjonalne.

Urodzony 10 maja 1927 r. w Esch-sur-Alzette; tytuł doktora nauk prawnych, adwokat w palestrze w Luksemburgu (1953 r.); pierwszy redaktor w Agence Europe, międzynarodowej agencji informacyjnej (1995 r.); zastępca rzecznika Wysokiej Władzy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (1960 r.). Szef biura informacyjnego trzech Wspólnot Europejskich w Nowym Jorku (1964 r.); dyrektor działu „Informowanie państw trzecich” Komisji Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (1967 r.); minister gospodarki i klasy średniej, turystyki, transportu i energii w rządzie luksemburskim (1969 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 20 grudnia 1989 r.; prezes Trybunału w latach 1984–1989; zmarły 15 listopada 2019 r.

Urodzony 19 lipca 1939 r. w Pétange;; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie tłumaczenia pisemnego (1964 r.) oraz tytuł magistra nauk politycznych uzyskany na Uniwersytecie Genewskim; sekretarz parlamentarny w Izbie Deputowanych Luksemburga (1966 r); sekretarz stanu ds. pracy i imigracji w rządzie Gastona Thorna (1974 r.). Poseł i członek Zgromadzeń Parlamentarnych Rady Europy, Unii Zachodnioeuropejskiej (UZE) i Beneluksu; radny gminy; przewodniczący Komisji Finansów i Robót Publicznych (1979 r.); przewodniczący klubu parlamentarnego socjalistów w Izbie Deputowanych; przewodniczący Komisji Gospodarki; wiceprzewodniczący Komisji Finansów (1984 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 21 grudnia 1989 r. do 31 grudnia 1995 r.; zmarły w 2003 r.

Urodzony 5 marca 1940 w Esch-sur-Alzette; tytuł inżyniera elektronika uzyskany na Politechnice Federalnej w Zurychu, w Szwajcarii; zatrudniony w Głównym Urzędzie ds. Pomiarów Jądrowych w Geel, w Belgii (1965 r.); praca w dziedzinie systemów sterowania komputerowego i tworzenie aplikacji komputerowych w koncernie hutniczym ARBED w Luksemburgu (1975 r.). Deputowany do luksemburskiego parlamentu (1979 r.), wybrany ponownie w 1984, 1989 i 1994 r.; przewodniczący klubu parlamentarnego Partii Chrześcijańsko-Społecznej (PCS) w latach 1985–1995 oraz przewodniczący Komisji Finansów i Budżetu; przewodniczący Komisji Badań i Edukacji oraz inicjator i sprawozdawca w ramach wstępnej debaty nad ustawą dotyczącą utworzenia publicznych ośrodków badawczych, a także reformy Centrum Uniwersyteckiego w Luksemburgu i Wyższego Instytutu Technologii w Luksemburgu; twórca projektu ustawy dotyczącej reformy luksemburskiej Izby Obrachunkowej; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 1996 r. do 31 grudnia 2007 r., odpowiedzialny za kontrolę w zakresie „EFOGR – Sekcja Orientacji, Badania, Energia i Nowe Polityki” (1996 r.); odpowiedzialny za kontrolę w zakresie „Polityki wewnętrzne i badania” (włącznie z JET i Wspólnym Centrum Badawczym), obejmującą edukację, szkolenie zawodowe, środowisko naturalne, transport, kulturę, ochronę konsumentów i badania (1998 r.); członek w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia”; przewodniczący tej grupy (2004 r.).

Urodzony w Esch-sur-Alzette 16 lipca 1950 r.; sekretarz generalny luksemburskiej Partii Demokratycznej w latach 1981–1990, a następnie w latach 1994–2004. Od 1999 do 2004 r. był Ministrem Gospodarki i Ministrem Transportu. Ponadto w 2004 r. przez krótki czas zajmował stanowisko Ministra ds. Służby Cywilnej. W latach 1976–1989 Henri Grethen pełnił różne funkcje w luksemburskiej Konfederacji Handlu (Confédération luxembourgeoise du commerce), a w 1981 r. został mianowany sekretarzem generalnym tej organizacji. Od 1984 do 1999 r., a następnie od 2004 do 2008 r. był posłem do parlamentu luksemburskiego. W latach 1990–1999 pełnił funkcję członka Komisji Finansów i Budżetu, po czym został wyznaczony na przewodniczącego Komisji Kontroli Wykonania Budżetu. Był także wiceprzewodniczącym izby deputowanych w parlamencie w latach 1998–1999, a później w latach 2006–2007. Jako poseł Henri Grethen odpowiadał za przygotowanie tekstu ustawy z 1999 r. w sprawie powołania i organizacji luksemburskiego Trybunału Obrachunkowego i jej nowelizacji z 2007 r., a także przedstawił projekty obu tych ustaw w izbie deputowanych jako sprawozdawca. W wyniku przyjęcia ustawy w Luksemburgu ustanowiono niezależny Trybunał Obrachunkowy, którego zadaniem jest badanie legalności i prawidłowości dochodów i wydatków państwa oraz stanie na straży zarządzania finansami publicznymi. Henri Grethen został mianowany członkiem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w dniu 1 stycznia 2008 r. Od 1 stycznia 2008 r. do 1 czerwca 2010 r. był jednym z członków grupy kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania i energia” oraz Komitetu Administracyjnego. W związku z reorganizacją Trybunału od 1 czerwca 2010 r. był członkiem Izby II „Polityki strukturalne, transport i energia” oraz zastępcą członka Komitetu Administracyjnego. W październiku 2013 r. objął funkcje przewodniczącego Izby II i tym samym pełnoprawnego członka Komitetu Administracyjnego, które pełnił do września 2016 r.

Urodzony w Budapeszcie w 1947 r.; dyplom w dziedzinie finansów uzyskany na Uniwersytecie Nauk Ekonomicznych im. Karola Marksa w Budapeszcie; udział w wykładach z dziedziny międzynarodowych stosunków gospodarczych w Instytucie Studiów Podyplomowych tego Uniwersytetu oraz w międzynarodowym programie stypendialnym dla audytorów zorganizowanym przez najwyższy organ kontroli (General Accounting Office) Stanów Zjednoczonych. Młodszy administrator, a następnie dyrektor departamentu w Centralnym Urzędzie Statystycznym Węgier, odpowiedzialny za stosunki międzynarodowe, planowanie i sprawozdawczość, a także za skoordynowane gromadzenia danych; szef gabinetu prezesa (1970 r.); szef ds. kontroli w rządowej komisji kontroli instytucji finansowych i finansów publicznych (1984 r.); zastępca dyrektora generalnego, a następnie dyrektor generalny ds. kontroli w najwyższym organie kontroli Węgier (Állami Számvevőszék), odpowiedzialny za kontrolę przedsiębiorstw państwowych, funduszy socjalnych, zabezpieczenia społecznego i prywatyzacji, a także dużych projektów inwestycyjnych, pomocy zewnętrznej, w tym środków z funduszy przedakcesyjnych, majątku państwowego, finansów partii politycznych i organizacji non-profit; odpowiedzialny za stosunki międzynarodowe, zajmował się m.in. organizacją XVIII Kongresu Międzynarodowej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli (INTOSAI) (1990 r.); główny koordynator i przewodniczący międzyresortowej grupy zadaniowej ds. kontroli finansowej pod auspicjami międzyresortowej komisji ds. integracji europejskiej i Ministerstwa Spraw Zagranicznych; członek Węgierskiego Stowarzyszenia Audytorów (1996 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 6 maja 2010 r.; członek w grupie kontroli I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”; przewodniczący (2009 r.); członek w grupie CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój”; zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału (2006 r.).

Urodzony w Budapeszcie w 1947 r.; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie ekonomii uzyskany w 1971 r. i tytuł doktora uzyskany w 1973 r. na Uniwersytecie Ekonomicznym w Budapeszcie; Ministerstwo Handlu Zagranicznego (1973–1989); wiceminister, szef sekretariatu ds. międzynarodowych stosunków gospodarczych (1989 1990). Główny przedstawiciel Węgier w Austrian Industries AG (1990 1995); podsekretarz stanu, Ministerstwo Przemysłu i Handlu (1995 1996); ambasador Węgier w Bonn w 1996 r.; minister przemysłu, energii, handlu i turystyki (1996 1998); przedstawiciel koncernu DaimlerChrysler Corp. na Węgrzech (1998 2002); członek Węgierskiej Grupy Unii Międzyparlamentarnej (2002 2004); poseł do Parlamentu Europejskiego w latach 2004–2009 – przewodniczący Komisji Kontroli Budżetowej (2004 2006); kwestor, członek Prezydium PE (2006 2009); członek Komisji Budżetowej, Komisji Kontroli Budżetowej, Delegacji do Wspólnej Komisji Parlamentarnej UE-Chorwacja; pierwszy wiceprzewodniczący Europejskiego Forum Energii Jądrowej; przewodniczący lub członek zarządu kilku organizacji społeczeństwa obywatelskiego (Węgry w Europie, Gospodarka, Dialog Europejski, Węgierska Rada ds. Ruchu Europejskiego, Węgierskie Stowarzyszenie Importerów Samochodów); otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Węgier, Krzyż Zasługi na Wstędze Republiki Austrii i Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2010 r. do 31 sierpnia 2017 r. w Izbie II „Polityki strukturalne, transport i energia” (2010 2012) i w Izbie III „Działania zewnętrzne” (2012 r.), a także zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału. Zmarł 31 marca 2020 r.

Urodzony 15 kwietnia 1953 r. w Birżebbuġa; dyplom magistra i tytuł doktora nauk humanistycznych uzyskane na Uniwersytecie Simona Frasera w Kanadzie; tytuł doktora nauk humanistycznych honoris causa Uniwersytetu Rikkyō w Japonii; tytuł magistra ekonomii (studia ukończone z wyróżnieniem) na Uniwersytecie Maltańskim. Profesor ekonomii; wykładowca na Uniwersytecie Deakin w Australii od 1980 do 1988 r., a następnie na Uniwersytecie Maltańskim od 1988 do 2003 r.; doradca ekonomiczny przy premierze Malty w zakresie polityki gospodarczej, odpowiedzialny zwłaszcza za reformę podatku dochodowego (1988 r.); sekretarz stanu przy ministrze finansów – działalność związana głównie z polityką gospodarczą (1994 r.); minister gospodarki, odpowiedzialny zwłaszcza za politykę rozwoju gospodarczego, krajowy urząd statystyczny, politykę konkurencji i inwestycje publiczne, a w szczególności za przedsiębiorstwa energetyczne, wodociągowe i telekomunikacyjne, krajowe przedsiębiorstwo lotnicze, stocznie maltańskie (Malta Shipyards), międzynarodowy port lotniczy na Malcie i port wolnocłowy (1995 r.); członek Komisji Finansów Publicznych, Komisji Spraw Zagranicznych i Europejskich oraz Wspólnej Komisji Parlamentarnej Malta–UE; reprezentował Maltę w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy (1992 r.); członek Izby Reprezentantów Malty (1992, 1996, 1998 i 2003 r.); obserwator w Parlamencie Europejskim, gdzie uczestniczył w posiedzeniach Komisji Gospodarczej i Monetarnej, Komisji Rozwoju Regionalnego oraz Komisji Transportu i Turystyki (2003 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 6 maja 2010 r., w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia” (2004 r.); członek w grupie CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” odpowiedzialny za poświadczenie wiarygodności Trybunału (2006 r.); przewodniczący grupy CEAD (2008 r.); prezes Banku Centralnego Malty od 1 lipca 2011 r.

Urodzony 2 stycznia 1948 r. w Mqabba; studia prawnicze na Uniwersytecie Maltańskim; adwokat; wykładowca prawa społecznego oraz prawa pracy na Wydziale Prawa Publicznego Uniwersytetu Maltańskiego (1999 r.); otrzymał odznaczenia Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Bułgarii i Republiki Cypryjskiej; wybrany do Izby Reprezentantów Malty (1976 r.). Sekretarz generalny Partii Narodowej (1977 r.); minister rozwoju społecznego, odpowiedzialny przede wszystkim za zdrowie i edukację, zatrudnienie i sprawy wewnętrzne, w tym bezpieczeństwo narodowe i więziennictwo, kulturę, sztukę i kwestie dotyczące kobiet, rodziny, dzieci i osób o szczególnych potrzebach (1987 r.); w trakcie negocjacji w sprawie przystąpienia Malty do UE współprzewodniczący Wspólnej Komisji Parlamentarnej Malta–UE (1998 r.); jako członek Izby Reprezentantów Malty wybrany jednogłośnie na jej przewodniczącego (Speaker) (2008 r.); wspierał działania różnych komisji parlamentarnych, w tym Komisji Finansów Publicznych, najwyższego organu kontroli Malty oraz Rzecznika Praw Obywatelskich; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2010 r. do 30 września 2016 r., w Izbie IV odpowiedzialny za sporządzanie sprawozdań rocznych i specjalnych dotyczących kontroli finansowej i kontroli wykonania zadań w różnych obszarach polityki budżetowej UE (dochody, wydatki administracyjne instytucji i organów UE, badania i polityka wewnętrzna oraz zarządzanie gospodarcze i finansowe); członek sprawozdawca Trybunału w zakresie wydatków administracyjnych instytucji UE i Szkół Europejskich (2010 r.); członek Komitetu Administracyjnego; członek sprawozdawca w związku z agencjami UE i wspólnymi przedsięwzięciami; przewodniczący Izby IV (2012 r.).

Urodził się 26 września 1949 r. w Cospicua. Uzyskał dyplom („Associate”) instytutu Chartered Institute of Bankers w Londynie, a później został wybrany na członka nadzwyczajnego („Fellow”) tego instytutu, który obecnie funkcjonuje pod nazwą Institute of Financial Services. Pracował w Barclays Bank DCO, Mid-Med Bank Ltd i HSBC Bank Malta plc (1966–2006). Był szefem Działu Badań i Strategii Korporacyjnych w HSBC Bank Malta plc (1998–2006). Pełnił też obowiązki konsultanta ds. wewnętrznego audytu finansowego i audytu w zakresie zgodności z przepisami (2007–2013). Leo Brincat był sekretarzem ds. międzynarodowych w maltańskiej Partii Pracy i przedstawicielem tej partii w Międzynarodówce Socjalistycznej (1982–1997). Na posła do parlamentu maltańskiego został wybrany w 1982 r., a w latach 1986–1987 był sekretarzem parlamentarnym w Kancelarii Premiera. Zasiadał w przedakcesyjnej wspólnej komisji parlamentarnej UE–Malta (1992–2004), a także był członkiem Komisji ds. Rachunków Publicznych (1995–1996). Piastował stanowisko ministra handlu (1996–1997), a następnie ministra finansów i handlu (1997–1998). Pełnił też funkcje przewodniczącego Komisji ds. Rachunków Publicznych (1998–2003) oraz przewodniczącego Komisji ds. Rachunków Krajowego Urzędu Kontroli (1999–2003). Był członkiem Komisji Spraw Zagranicznych i Europejskich w Izbie Reprezentantów (2003–2013) i członkiem Komisji ds. Środowiska i Rozwoju (2010–2013). Był też ministrem ds. zrównoważonego rozwoju, środowiska i zmiany klimatu (2013–2016). Leo Brincat pełnił obowiązki członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 października 2016 r. do 30 września 2022 r. W 2019 r. otrzymał odznaczenie honorowe za służbę na rzecz społeczności lokalnej przyznane przez radę gminy St. Julian.

Urodzony 13 grudnia 1931 r. w Voorburgu; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie nauk ekonomicznych na Uniwersytecie w Amsterdamie (1957 r.); członek Centralnego Biura Planowania przy rządzie niderlandzkim (1958 r.); zastępca dyrektora Centralnego Biura Planowania (1966 r.); wykładowca w Międzynarodowym Instytucie Nauk Społecznych (1960 r.). Dyrektor generalny ds. budżetu państwa w Ministerstwie Finansów; członek/wiceprzewodniczący Komitetu Polityki Gospodarczej Wspólnot Europejskich (1969 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 r. do 31 grudnia 1995 r., odpowiedzialny za kontrolę wydatków w dziedzinie energii, badań i rozwoju (1977 r.); odpowiedzialny za metodykę i szkolenia zawodowe; sprawozdawca generalny w ramach sprawozdania rocznego (1981 r.); odpowiedzialny za kontrolę Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR-Sekcja Orientacji), zintegrowanych programów śródziemnomorskich, koordynacji funduszy strukturalnych; prezes w latach 1993–1995 r.

Urodzony 2 czerwca 1943 r. w Tilburgu; tytuł magistra prawa uzyskany na Uniwersytecie w Groningen; studia podyplomowe w dziedzinie stosunków międzynarodowych w Hadze; doradca w departamencie współpracy finansowo-gospodarczej i rozwoju w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1968 r.); deputowany w parlamencie Niderlandów (1970 r.). Poseł do Parlamentu Europejskiego (1971 r.); doradca w Międzynarodowej Agencji Energetycznej (1975 r.); deputowany w parlamencie Niderlandów; wiceprzewodniczący, skarbnik i przewodniczący klubu parlamentarnego partii Democraten 66; członek kilku parlamentarnych komisji śledczych i przewodniczący Komisji Kontroli Budżetowej; zastępca członka w Zgromadzeniu Północnoatlantyckim i sprawozdawca generalny Komisji Gospodarczej tego Zgromadzenia (1977 r.); członek kolegium najwyższego organu kontroli Niderlandów, sprawozdawca w ramach kontroli dotyczących funduszy wspólnotowych oraz przewodniczący grupy roboczej INTOSAI ds. kontroli w dziedzinie środowiska (1990 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 1996 do 31 grudnia 2010 r., odpowiedzialny za kontrolę finansową, wydatki bezpośrednie, sprawy ogólne i analizę ryzyka w ramach EFOGR-Sekcja Gwarancji (1996 r.); odpowiedzialny za kontrolę wydatków budżetowych Wspólnoty na rzecz krajów Europy Środkowej i Wschodniej oraz Wspólnoty Niepodległych Państw (2000 r.); członek w grupie kontroli III „Działania zewnętrzne” (2004 r.); przewodniczący tej grupy (2006 r.); członek w Izbie III „Działania zewnętrzne” (2010 r.) i przewodniczący grupy roboczej INTOSAI ds. obowiązku sprawozdawczości i przeprowadzania kontroli w odniesieniu do pomocy udzielanej w razie katastrof; członek w Izbie CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” oraz zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału.

Urodzony 22 lutego 1956 r. w Nowym Jorku; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie prawa i nauk politycznych uzyskany na Uniwersytecie w Lejdzie (1981 r.); podoktorski Uniwersytet Letni Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji (1981 r.); asystent w Zakładzie Nauk Politycznych, Wydział Prawa Uniwersytetu w Lejdzie (1981 r.). Poseł do Parlamentu Europejskiego (1984 r.); Georgetown Leadership Seminar, School of Foreign Service, Uniwersytet w Georgetown, Waszyngton DC (1993 r.); przewodniczący Grupy Liberałów i Demokratów w Parlamencie Europejskim (1994 r.); sekretarz stanu do spraw wewnętrznych i stosunków Królestwa (1998 r.); deputowany w Drugiej Izbie parlamentu Niderlandów; przedstawiciel rządu holenderskiego na Konwencie w sprawie przyszłości Unii Europejskiej (Konwent Europejski) (2002 r.); ambasador w misji specjalnej (2004 r.); koordynator Unii Europejskiej ds. walki z terroryzmem (2004 r.); starszy pracownik naukowy w Niderlandzkim Instytucie Stosunków Międzynarodowych Clingendael (2007 r.); wiceprezes najwyższego organu kontroli Niderlandów (2008 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., w Izbie III „Działania zewnętrzne”; zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału (2011 r.); członek reprezentujący Izbę III w Izbie CEAD (2012 r.); przewodniczący grupy roboczej INTOSAI ds. obowiązku sprawozdawczości i przeprowadzania kontroli w odniesieniu do pomocy udzielanej w razie katastrof (2010 r.).

Urodzony w Amsterdamie 29 czerwca 1951 r. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Groningen; uzyskał tytuł doktora nauk prawnych na Uniwersytecie w Tilburgu na podstawie rozprawy na temat dostępu do wymiaru sprawiedliwości i znaczenia niezawisłego sądownictwa w państwach opartych na praworządności (1987). Wykładowca prawa na Uniwersytecie im. Radbouda (1976–1980), Uniwersytecie w Tilburgu (1980–1984) i Uniwersytecie w Amsterdamie (1992–1996). Wykładowca i dziekan Wydziału Prawa na Uniwersytecie w Lejdzie (1996–2005). Honorowy profesor prawa na Uniwersytecie w Utrechcie (2014–2022). Wiceprezes Sądu Administracyjnego w Arnhem (1984–1988). Sędzia i wiceprezes Centralnego Sądu Administracyjnego (sąd apelacyjny w sprawach dotyczących służby cywilnej i zabezpieczenia społecznego) (1988–2002). Sędzia w Wydziale Podatkowym Sądu Apelacyjnego w „s-Hertogenbosch (1999–2005). Krajowy Rzecznik Praw Obywatelskich Niderlandów (2005–2017); przeprowadzał w wielu dziedzinach badania systemowe funkcjonowania niderlandzkich organów publicznych. Przewodniczący zarządu europejskiego Międzynarodowego Instytutu Ombudsmana (IOI) i członek zarządu światowego IOI. Komandor Orderu Oranje-Nassau. Mianowany na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w Izbie IV (Regulacja rynków i konkurencyjna gospodarka) w 2014 r. Członek wyspecjalizowanego zespołu do spraw nieprawidłowości finansowych (2014–2016); członek komitetu redakcyjnego biuletynu „ECA Journal” (2014–2016); opiekun konkursu „Clear Language Award” Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (2014–2021); członek i przewodniczący grupy roboczej ds. strategii Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (2016–2017 i 2018–2020); członek Komitetu Sterującego ds. Technologii Cyfrowych (2019–2021); członek Komitetu Administracyjnego (2019–2021); przewodniczący Izby IV (2019–2021). Zmarł 14 kwietnia 2022 r.

Urodzony 29 grudnia 1939 r. w Wiedniu; tytuł doktora prawa uzyskany na Uniwersytecie Wiedeńskim; pracownik Urzędu ds. Rynku Pracy, a następnie zastępca dyrektora w Ministerstwie Polityki Społecznej (1959 r.); audytor w austriackim najwyższym organie kontroli; prace kontrolne dotyczące Urzędu Kanclerskiego, Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Sprawiedliwości (1970 r.). Szef gabinetu prezesa austriackiego najwyższego organu kontroli i INTOSAI (1975 r.); dyrektor departamentu kadr (organizacja, sprawy budżetowe i kadrowe, szkolenia) (1981 r.); dyrektor generalny departamentu kontroli przedsiębiorstw publicznych, odpowiedzialny za monitorowanie spraw międzynarodowych, szczególnie w odniesieniu do INTOSAI i organizacji regionalnych (AFROSAI, ARABOSAI, ASOSAI, EUROSAI, OLACEFS i SPASAI) oraz za kwestie kontroli finansowej w ramach projektów ONZ; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 1995 r. do 31 marca 2011 r., odpowiedzialny za sektor ADAR; prezes (lata 2005–2008).

Urodzony 27 lipca 1953 r. w Wiedniu; studia prawnicze i ekonomiczne (1971 r.); tytuły magistra (Magisterium) i doktora (Doktorat) prawa; studia w dziedzinie nauk politycznych we Francji (1974 r.); egzaminy wstępne na pracownika publicznej służby prawnej rządu federalnego oraz publicznej służby obrachunkowej (1975 r.). Urzędnik w austriackim najwyższym organie kontroli (1974 r.); kontroler w najwyższym organie kontroli, odpowiedzialny za badanie sprawozdań finansowych austriackich zakładów ubezpieczeń społecznych; przydzielony do parlamentu austriackiego, a następnie do klubu parlamentarnego Austriackiej Partii Ludowej (ÖVP), odpowiedzialny między innymi za prace Komisji ds. Trybunału Obrachunkowego, Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, Komisji Zdrowia, Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Nauki, Komisji Gospodarki, Komisji Konstytucyjnej, Komisji Przemysłu i Komisji ds. Rzecznika Praw Obywatelskich; dyrektor polityczny klubu parlamentarnego ÖVP (1992 r.); wysoki rangą urzędnik (Ministerialrat) najwyższego organu kontroli (1995 r.); wysoki rangą urzędnik (Parlamentsrat) w administracji Parlamentu (1999 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 kwietnia 2011 r. do 28 lutego 2014 r., w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”; członek w Izbie II „Polityki strukturalne, transport i energia” (2012 r.).

Urodzony w Schandorfie (Austria) 16 lutego 1958 r.; studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim zakończone uzyskaniem tytułu magistra prawa (1982); praktyka zawodowa w dziedzinie prac sądowniczych i prawnych w okręgowym sądzie karnym w Wiedniu (1982); służba wojskowa w austriackich siłach zbrojnych (1982-1983); praca w administracji przedsiębiorstwa pocztowo-telekomunikacyjnego (dział ds. kontroli) (1983). Kontroler w departamencie ds. energetyki w austriackiej Izbie Obrachunkowej (1991); członek służby audytu wewnętrznego w austriackiej Izbie Obrachunkowej (1995-2001); starszy kontroler w departamencie ds. transportu i kolejnictwa w austriackiej Izbie Obrachunkowej (1996); starszy kontroler i zastępca dyrektora w departamencie ds. badań naukowych w austriackiej Izbie Obrachunkowej (1998); dyrektor departamentu ds. bankowości i zarządzania zadłużeniem w austriackiej Izbie Obrachunkowej (2003); ekspert austriackiej Izby Obrachunkowej w Komisji ds. Długu Publicznego (2006-2013); przedstawiciel austriackiej Izby Obrachunkowej w Stałej Komisji ds. Preliminarzy Budżetowych i Sprawozdań Finansowych Władz Lokalnych – Komisja VR (2007-2009); zastępca dyrektora sekcji 4 (finanse i zrównoważony rozwój) w austriackiej Izbie Obrachunkowej (2008); dyrektor sekcji 5 (finanse i gospodarka) w austriackiej Izbie Obrachunkowej (2011); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2014 r. do 31 lipca 2020 r.: zasiadał w Izbie II zajmującej się inwestycjami na rzecz spójności, wzrostu i włączenia społecznego; członek Komitetu ds. Jakości Kontroli (2017-2019); członek i przewodniczący Komitetu ds. Etyki (2016-2020).

Urodzony 4 lipca 1950 r. w Nowej Rudzie; dyplom magistra i tytuł doktora uzyskane na Politechnice Wrocławskiej; poseł na Sejm RP; sprawozdawca projektu ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli (NIK) (jednym z celów ustawy było dostosowanie polskiego systemu kontroli zewnętrznej do standardów europejskich i standardów INTOSAI); delegat Polski w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy (1993 r.). Członek Komisji Spraw Gospodarczych i Rozwoju oraz członek zespołów obserwatorów z ramienia Rady Europy podczas wyborów w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii i na Białorusi (1994 r.); wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli; odpowiedzialny za wdrażanie nowych metod kontroli i pogłębianie współpracy międzynarodowej, w szczególności z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i w ramach programu SIGMA; udział w pracach INTOSAI, w szczególności w pracach grupy roboczej ds. kontroli prywatyzacji; przedstawiciel NIK w stałej komisji INTOSAI ds. kontroli systemów informatycznych (1995 r.); przedstawiciel Polski w grupie roboczej ds. strategii antykorupcyjnej przy Biurze regionalnym Banku Światowego w Warszawie (2000 r.); Generalny Inspektor Informacji Finansowej (jednoosobowy organ administracji państwowej zwalczający pranie pieniędzy) w Ministerstwie Finansów; dyrektor Departamentu Gier Losowych i Zakładów Wzajemnych w Ministerstwie Finansów; odpowiedzialny także za finansowanie samorządów lokalnych oraz za ważną reformę finansów publicznych i decentralizacji administracji publicznej (2001 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 6 maja 2010 r., w grupie kontroli III „Działania zewnętrzne”; członek w grupie CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” (2006 r.); zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału (2008 r.).

Urodzony w Rydułtowach w 1957 r.; tytuł magistra w dziedzinie ekonomii społecznej uzyskany na Wydziale Przemysłu Akademii Ekonomicznej w Katowicach (1976 r.); referent, kontroler oraz inspektor ds. rewizji gospodarczej w Kopalni Węgla Kamiennego „Rydułtowy” w Rydułtowach (1980 r.). Starszy inspektor ds. rewizji gospodarczej w Rybnicko-Jastrzębskim Gwarectwie Węglowym w Jastrzębiu-Zdroju (1984 r.); główny księgowy w Kopalni Węgla Kamiennego „Borynia” w Jastrzębiu-Zdroju; specjalizacja w eksploatacji złóż węglowych (Wydział dla Pracujących Technikum Górniczego w Rybniku) (1986 r.); dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (1991 r.); uprawnienia biegłego księgowego (1996 r.); studia podyplomowe w dziedzinie prawa podatkowego Unii Europejskiej (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu) (2001 r.); główny inspektor audytu wewnętrznego w Ministerstwie Finansów (2002 r.); doradca podatkowy; uprawnienia audytora wewnętrznego nadane przez Ministerstwo Finansów (2003 r.); radca generalny w Ministerstwie Finansów (2006 r.); certyfikowany audytor wewnętrzny (Certified Internal Auditor); doradca prezesa Najwyższej Izby Kontroli (NIK) (2007 r.); podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego; kontroler w sektorze finansów publicznych mianowany przez Najwyższą Izbę Kontroli (2008 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2010 r. do 6 maja 2016 r.; członek w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”; przewodniczący tej izby; członek Komitetu Administracyjnego Trybunału (2015 r.).

Urodzony w 1954 r.; tytuł magistra prawa uzyskany na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego (1977). Sędzia sądu rejonowego, sądu wojewódzkiego i sądu apelacyjnego (1980–1993); sędzia delegowany do Sądu Najwyższego (1990–1991); członek Krajowej Rady Sądownictwa (1990–1993); sędzia Trybunału Stanu (1991–1993); poseł na Sejm RP (1993–1995); prezes Najwyższej Izby Kontroli (1995–2001); wicemarszałek Sejmu RP (2001–2004); poseł do Parlamentu Europejskiego przez trzy kadencje (2004–2016); członek Intergrupy Parlamentu Europejskiego ds. Ochrony i Dobrostanu Zwierząt od rozpoczęcia pierwszej kadencji w 2004 r. i jej przewodniczący od 2014 r. Autor i współautor pięciu komentarzy do kodeksu karnego; autor ponad 100 artykułów i publikacji z zakresu prawa karnego w różnych czasopismach prawniczych w Polsce oraz autor artykułów o tematyce społeczno-prawnej. Członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2016 r. do 30 listopada 2019 r. – przypisany do Izby I „Zrównoważone użytkowanie zasobów naturalnych”; członek Komitetu ds. Jakości Kontroli od 14 czerwca 2018 r. Powołany na unijnego komisarza ds. rolnictwa na pięcioletnią kadencję począwszy od 1 grudnia 2019 r.

Urodzony 30 marca 1941 r. w Lizbonie; tytuł magistra prawa na Uniwersytecie w Coimbrze (1964 r.); inspektor techniczny w Głównym Inspektoracie Pożyczek i Ubezpieczeń (1966 r.); wykładowca w Wyższym Instytucie Ekonomii (1973 r.); audytor-prawnik w dyrekcji służb prawnych Głównego Inspektoratu Pożyczek i Ubezpieczeń (1974 r.). Współpracownik techniczny w gabinecie ministra finansów i sekretarza stanu ds. skarbu państwa i finansów (sektor banków i przedsiębiorstw publicznych) (1976 r.); doradca prawny w sekretariacie generalnym Ministerstwa Finansów; przewodniczący komisji ds. opodatkowania w Banco Nacional Ultramarino (1977 r.); starszy inspektor w Dyrekcji Generalnej ds. Skarbu Państwa; dyrektor generalny portugalskiego najwyższej organu kontroli; sprawozdawca prawny grupy roboczej mającej za zadanie opracowanie projektu systemu wsparcia inwestycji; członek komisji koordynującej przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania i oszustwom podatkowym (1980 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 27 stycznia 1986 r. do 9 lutego 1994 r. Zmarł 8 kwietnia 2024 r.

Urodzony dnia 9 marca 1948 r. w Viana do Castelo; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie rachunkowości w Wyższym Instytucie Rachunkowości i Administracji w Porto; dyplom ukończenia studiów ekonomicznych na Uniwersytecie w Porto; tytuł magistra zarządzania uzyskany na Uniwersytecie w Lizbonie; biegły rewident (1979 r.). Zastępca głównego inspektora w Generalnej Inspekcji Finansów odpowiedzialny za kontrolę przedsiębiorstw i kontrole wspólnotowe (1974 r.); główny audytor rynku papierów wartościowych, a następnie dyrektor generalny w firmie audytorskiej kontrolującej finansowanie publiczne i finanse przedsiębiorstw publicznych (1988 r.); prezes zarządu Instytutu Finansowego na rzecz Wsparcia Rozwoju Rolnictwa i Rybołówstwa (1990 r.); dyrektor departamentu ds. doradztwa i kontroli w Generalnej Inspekcji Finansów (1992 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 10 lutego 1994 r. do 29 lutego 2000 r.; odpowiedzialny za Sekcję Gwarancji EAGGF: wspólne organizacje rynków w zakresie produktów zwierzęcych i cukru, wspólna polityka rybołówstwa oraz działania w dziedzinie weterynarii; odpowiedzialny za kontrolę EWWIS, udzielania i zaciągania pożyczek oraz operacji bankowych (1996 r.).

Urodzony 2 stycznia 1960 r. w Campo Maior; dyplom ukończenia studiów prawnych na Universidade Clássica w Lizbonie (Portugalia); dyplom ukończenia podyplomowych studiów europejskich w Instytucie Studiów Europejskich na Wydziale Prawa tego uniwersytetu; wykładowca na Wydziale Prawa Uniwersytetu Clássica w Lizbonie (1983 r.) oraz w Wyższym Instytucie Nowych Zawodów (1996 r.). Członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2000 r. do 30 września 2016 r., odpowiedzialny za kontrolę działalności bankowej UE, w tym Europejskiego Banku Centralnego, Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS), Szkół Europejskich, organów zdecentralizowanych i Agencji Dostaw Euratomu (2000 r.); odpowiadał za poświadczenie wiarygodności Trybunału (DAS) w następujących dziedzinach: wiarygodność rozliczeń oraz legalność i prawidłowość transakcji leżących u podstaw rozliczeń w różnych obszarach dochodów i wydatków z budżetu UE, reforma systemu kontroli wewnętrznej Komisji i modernizacja systemu księgowego UE; członek-sprawozdawca w związku z opinią Trybunału w sprawie modelu kontroli jednorazowej oraz propozycji unijnych ram kontroli wewnętrznej UE (2002 r.); przewodniczący grupy kontroli Trybunału odpowiedzialnej za koordynację kontroli finansowej, metodykę kontroli i kontrole jakości (grupa CEAD); członek Komitetu Administracyjnego Trybunału (2005 r.); odpowiedzialny za sektor metodyki kontroli i sprawozdawczości (ADAR), w szczególności za kontrole jakości sprawozdań z kontroli Trybunału i wdrażanie metodyki kontroli (2006 r.); sprawozdawca „Podręcznika kontroli wykonania zadań” przyjętego przez Trybunał w 2007 r.; prezes Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (2008–2016); audytor EUROSAI (2008 r.); członek zarządu Europejskiej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli (EUROSAI) (2011 r.); jako prezes Trybunału odpowiadał za nadzorowanie pracy Trybunału, kontakty z instytucjami Unii Europejskiej, najwyższymi organami kontroli i międzynarodowymi organizacjami ds. kontroli, a także za kwestie prawne i audyt wewnętrzny; podczas pierwszej kadencji nadzorował reformę struktury i procesów decyzyjnych Trybunału mającą na celu wprowadzenie systemu izb w celu zoptymalizowania zarządzania w Trybunale, dzięki czemu instytucja stała się bardziej wydajna i skuteczna; w trakcie drugiej kadencji kierował kontrolerami UE w czasie, gdy opinie Trybunału w sprawie przygotowywanych przepisów finansowych oraz prowadzone przez niego kontrole finansowe i kontrole wykonania zadań jeszcze bardziej zyskały na znaczeniu ze względu na kryzys finansowy i pilną potrzebę zapewnienia lepszego zarządzania finansami UE; mianowany prezesem portugalskiego najwyższego organu kontroli 3 października 2016 r.

Urodzony w Angoli 12 maja 1955 r. Uzyskał dyplom w dziedzinie prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lizbońskiego w Portugalii (1978 r.) Swoją długą karierę poświęcił służbie publicznej. Specjalizował się w dziedzinie etyki zawodowej oraz w kwestiach dotyczących wydajności i legalności aktów prawnych administracji publicznej, kontroli finansowej i audytu. Członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (2016–2021); sędzia-radca w portugalskim najwyższym organie kontroli, Tribunal de Contas (2008–2016); sekretarz stanu ds. administracji publicznej, Ministerstwo Finansów (2005–2008); kontroler koordynujący w Tribunal de Contas (2003–2005). Piastował również inne stanowiska wysokiego szczebla w różnych ministerstwach. Zmarł 29 czerwca 2021 r.

Urodzony w Horodniceni w 1951 r.; tytuł magistra ekonomii uzyskany na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Alexandru Ioana Cuzy w Jassach; tytuł doktora w dziedzinie rachunkowości uzyskany na Wydziale Rachunkowości i Systemów Informacji Zarządczej Akademii Ekonomicznej w Bukareszcie; ekonomista w OJT (regionalne biuro podróży) w Sinaia, okręg Prahowa (1974 r.). Ekonomista, kierownik działu, dyrektor departamentu i zastępca dyrektora generalnego odpowiedzialny za sprawy gospodarcze i finansowe w Biurze Turystyki Młodzieżowej (BTT) w Bukareszcie (1979 r.); wiceprezes Group Management SA odpowiedzialny za sprawy gospodarcze i finansowe (1994 r.); doradca ministra finansów (1997 r.); wysoki rangą urzędnik w rumuńskim najwyższym organie kontroli w Bukareszcie – koordynacja pracy różnych działów kontroli zajmujących się kontrolą rocznych sprawozdań finansowych dotyczących wykonania budżetu państwa, kontrolą rocznych sprawozdań finansowych dotyczących długu publicznego Rumunii oraz kontrolą sprawozdań finansowych dotyczących wykonania budżetów władz lokalnych; odpowiedzialny także za kontrolę przyznanych Rumunii środków z funduszy przedakcesyjnych – ISPA i SAPARD (1999 r.); ekspert w grupie parlamentarnej Izby Deputowanych, która w marcu 2005 r. opracowała projekty ustaw mające na celu udoskonalenie prawodawstwa dotyczącego najwyższego organu kontroli Rumunii; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2007 r. do 30 czerwca 2013 r. w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia”; członek Izby II „Polityki strukturalne, transport i energia” oraz zastępca członka Izby CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” (2010 r.).

Urodzony w Bukareszcie w 1958 r.; absolwent inżynierii lądowej na Uniwersytecie Technicznym w Bukareszcie (1984); absolwent Kolegium Obrony Narodowej (1999); tytuł magistra w zakresie stosunków międzynarodowych i integracji europejskiej uzyskany w Krajowej Szkole Studiów Politycznych i Administracji Publicznej (2005); studia podyplomowe ze specjalizacją w zakresie praktyk w stosunkach międzynarodowych i studiów euroatlantyckich (2007); licencjat uzyskany na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Rachunkowości Uniwersytetu Naddunajskiego w Gałaczu (2011). Inżynier w Glass and Fine Ceramics Enterprise (do 1992 r.); kierownik budowy w Carpati Construction Holding (do 1994 r.); dyrektor w rumuńskim Trybunale Obrachunkowym (do 2000 r.); doradca mera (Urząd Miejski Sektora 1) (do 2002 r.); sekretarz generalny rumuńskiego Trybunału Obrachunkowego (do 2013 r.). 1 lipca 2013 r. – mianowany członkiem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, gdzie wszedł w skład Izby IV „Dochody, badania naukowe i polityki wewnętrzne oraz instytucje i organy Unii Europejskiej”.

Urodzony w Temnicy w 1946 r.; ukończone studia socjologiczne na Uniwersytecie w Lublanie (Słowenia); tytuł doktora socjologii uzyskany na Uniwersytecie w Zagrzebiu (Chorwacja); dyrektor Instytutu Socjologii na Uniwersytecie w Lublanie, obejmującego kilka zakładów badawczych, w którym są prowadzone zarówno badania podstawowe, jak i badania stosowane w dziedzinie nauk społecznych (1991 r.). Pierwszy prezes najwyższego organu kontroli Republiki Słowenii (Računsko sodišče) (1994 r.); opracował nowe przepisy dotyczące kontroli (2001 r.); członek zarządu EUROSAI (1999 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r do 6 maja 2010 r. w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia”; członek w grupie CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” (2006 r.); zastępca członka Komitetu Administracyjnego Trybunału.

Urodzony 19 maja 1959 r. w Velenje; ukończone studia ekonomiczne (1983 r.); dyplom magistra na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu w Lublanie (1990 r.); analityk, starszy analityk, a następnie doradca dyrektora Narodowego Banku Słowenii (Banka Slovenije) (1983 r.); ekonomista Banku Światowego w Waszyngtonie (Stany Zjednoczone) (1991 r.). Oddelegowany ekonomista Banku Światowego w Słowenii (1997 r.); sekretarz stanu ds. budżetu i finansów publicznych w Ministerstwie Finansów, odpowiedzialny za przeprowadzenie reformy finansów publicznych i przygotowanie Słowenii do przystąpienia do Unii Europejskiej (1998 r.); dyrektor wykonawczy oraz dyrektor finansowy w Nova Ljubljanska Banka d.d. w Lublanie (2000 r.); minister bez teki odpowiedzialny za sprawy europejskie (2004 r.); poseł do Zgromadzenia Narodowego Republiki Słowenii i przewodniczący parlamentarnej Komisji Kontroli Finansów Publicznych (2004 r.); sekretarz generalny słoweńskiego rządu (2008 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2010 r. do 6 maja 2016 r., w Izbie IV „Dochody, badania naukowe i polityki wewnętrzne oraz instytucje i organy Unii Europejskiej”; członek reprezentujący Izbę IV w Izbie CEAD (2012 r.); przewodniczący Izby IV (2014 r.).

Urodzony w Lublanie 24 lutego 1972 r.; dyplom z ekonomii uzyskany w Szkole Ekonomii i Biznesu na Uniwersytecie w Lublanie (1995 r.); biegły rewident, konsultant, dyplomowany biegły rewident w LM Veritas d.o.o. w Lublanie (1995–2004); naczelny biegły rewident w Trybunale Obrachunkowym Republiki Słowenii (2004–2013) odpowiedzialny za kontrole procesów prywatyzacji, zakładów użyteczności publicznej, agencji i funduszy publicznych oraz za kontrole środowiskowe; wiceprezes Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii (2013–2016); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2016 r. do 6 maja 2022 r.: członek Izby I „Zrównoważone użytkowanie zasobów naturalnych” i przewodniczący Izby I (2020–2022); członek Komitetu Administracyjnego (2020–2022); członek Komitetu Audytu Wewnętrznego (2017–2020) i jego przewodniczący (2018–2020); członek Komitetu ds. Jakości Kontroli (2016–2018).

Urodzony w Vranovie w 1945 r.; tytuł magistra uzyskany na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie; odpowiedzialny za stosunki międzynarodowe między uczelniami słowackimi i uczelniami z Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej w Ministerstwie Edukacji Republiki Słowacji; sekretarz Komitetu Przyjaźni zajmującego się współpracą ze zrzeszeniami studentów zagranicznych na słowackich uniwersytetach (1969 r.). Urzędnik w komitecie centralnym Słowackiego Zrzeszenia Kombatantów Antyfaszystowskich (1974 r.); administrator odpowiedzialny za stosunki z (wyspecjalizowanymi) organizacjami międzyrządowymi (Światową Organizacją Zdrowia, Międzynarodową Organizacją Pracy i UNESCO) w Ministerstwie Edukacji; członek delegacji czechosłowackich; brał udział w dwustronnych i wielostronnych negocjacjach z UNESCO oraz z ministerstwami spraw zagranicznych i ministerstwami edukacji z różnych krajów (1978 r.); dyrektor generalny Instytutu Przygotowania Językowego dla Studentów Zagranicznych, gdzie odpowiadał za zarządzanie, budżet, programy nauczania, rekrutację studentów zagranicznych i kontrolę wewnętrzną; dyrektor wydziału ds. studiów podyplomowych i kontaktów zagranicznych w Akademii Istropolitana w Bratysławie (1991 r.); dyrektor generalny ośrodka stosunków międzynarodowych w Ministerstwie Edukacji (1999 r.); dyrektor wydziału ds. współpracy europejskiej i stosunków międzynarodowych w słowackim najwyższym organie kontroli, gdzie był odpowiedzialny za stosunki międzynarodowe w dziedzinie kontroli i za współpracę z organizacjami międzynarodowymi (INTOSAI, EUROSAI, NASACT, AISCUF i Europejskim Trybunałem Obrachunkowym); jako przedstawiciel słowackiego najwyższego organu kontroli zasiadał w komisji roboczej Rady Ministerialnej ds. Integracji Europejskiej w rządzie słowackim oraz był koordynatorem wydziału ds. wspólnotowego dorobku prawnego w ramach procesu akcesji do UE (1997–1999, a następnie 2001–2004); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 7 maja 2004 r. do 6 maja 2010 r., w grupie kontroli I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona”.

Urodzony w 1954 r. w miejscowości Slepčany na Słowacji. Doktor prawa i profesor nadzwyczajny prawa finansowego i handlowego. Pracował jako dziennikarz w Czechosłowackim Radiu (1980–1990), a następnie pełnił funkcję głównego specjalisty ds. prawnych w Urzędzie Celnym Republiki Słowackiej (1990–1991). W późniejszych latach zajmował liczne stanowiska kierownicze, w tym: zastępcy dyrektora naczelnego w największym komercyjnym banku słowackim (Všeobecná úverová banka) (1991–1999); zastępcy prezesa i członka zarządu agencji kredytu eksportowego Republiki Słowackiej (EXIMBANKA SR) (2001–2004); dyrektora naczelnego słowackiej rządowej agencji ds. inwestycji zagranicznych i handlu (SARIO) (2004–2006); wiceprezesa zarządu państwowego słowackiego banku gwarancji i rozwoju (SZRB) (2006–2010). Wykładowca uniwersytecki, a następnie kierownik Katedry Prawa Finansowego na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Komeńskiego w Bratysławie. Od 7 maja 2010 r. członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. Do 30 stycznia 2014 r. jako członek Izby IV odpowiadał za kontrolę na potrzeby poświadczenia wiarygodności i kontrolę wykonania zadań w zakresie badań naukowych i polityki wewnętrznej. Od kwietnia 2012 r. reprezentował Izbę IV w Izbie CEAD jako członek-zastępca, a 1 lutego 2013 r. jako członek-zastępca reprezentujący Izbę IV zasiadł w Komitecie Administracyjnym. 12 lutego 2012 r. został mianowany członkiem Komitetu ds. Audytu Wewnętrznego, a w okresie od 24 kwietnia 2013 r. do 28 lutego 2014 r. pełnił funkcję przewodniczącego tego komitetu. W lutym 2014 r. przeniósł się do Izby II, w której pełnił obowiązki członka odpowiedzialnego za politykę strukturalną, transport i energię, a także członka sprawozdawcy odpowiadającego za rozdział 6 sprawozdania rocznego („Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna”). Ponadto był odpowiedzialny za kontrolę na potrzeby poświadczenia wiarygodności i za liczne kontrole wykonania zadań w tym obszarze, a także reprezentował Izbę II w Izbie CEAD i Komitecie ds. Jakości Kontroli. W latach 2019–2022 uczestniczył w pracach Panelu Doradczego ds. Prognozowania Strategicznego, a w styczniu 2022 r. został członkiem Izby V („Finansowanie Unii i administracja”).

Urodzony 22 lutego 1942 r. w Kiuruvesi; tytuł magistra zarządzania (MBA) uzyskany w Wyższej Szkole Handlowej w Helsinkach (1967 r.); biegły księgowy (1976 r.); kierownik projektu Otto Wuorio Oy prowadzonego we Francji (1967 r.); kierownik ds. eksportu w Asko SA w Belgii (1970 r.); sekretarz ds. handlowych w ambasadzie Finlandii w Brukseli (1971 r.). Wspólnik w firmie audytorskiej SVH/Coopers & Lybrand Helsinki (1973–1995); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 1995 r. do 28 lutego 2006 r., odpowiedzialny za EWWiS, udzielanie i zaciąganie pożyczek oraz operacje bankowe (1995 r.); odpowiedzialny za kontrolę wydatków administracyjnych instytucji UE, Urzędu Publikacji, biur zewnętrznych i delegatur, Szkół Europejskich, organów zdecentralizowanych (z wyjątkiem Centrum w Salonikach i Fundacji Dublińskiej) i dotacji; członek Rady Dyrektorów Europejskiego Banku Inwestycyjnego; niezależny biegły księgowy (2006 r.). Zmarły 23 sierpnia 2023 r.

Urodzony 2 sierpnia 1949 r. w Loimaa; tytuł magistra ekonomii; biegły księgowy posiadający certyfikat Głównej Izby Handlowej; trzydziestoletnie doświadczenie w zarządzaniu finansami publicznymi i prywatnymi oraz w ich kontroli; wykładowca rachunkowości i prawa w Wyższej Szkole Handlowej w Loimaa (1974 r.) oraz w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Turku (1989 r.). Wspólnik w certyfikowanej firmie audytorskiej w latach 1995–2005, gdzie pracował jako biegły rewident w niepełnym wymiarze czasu pracy; poseł do fińskiego parlamentu (1991 r.) – wiele obszarów działalności parlamentarnej; przewodniczący Komisji Finansów (Komisja Budżetu i Kontroli Budżetowej), członek Podkomisji ds. Podatków i Podkomisji ds. Transportu, a także członek Konferencji Przewodniczących (2003 r.); audytor w Banku Finlandii i przewodniczący kolegium audytorów; zastępca inspektora finansów (1992 r.); członek Rady Delegatów Parlamentu w Banku Finlandii (1993 r.); drugi zastępca członka Delegacji Parlamentarnej w Wąskim Składzie w Banku Finlandii, a następnie pierwszy zastępca członka tej delegacji (1993 r.); przewodniczący Rady Delegatów Parlamentu w Banku Finlandii oraz przewodniczący Komitetu Konsultacyjnego Urzędu Kontroli Finansów Publicznych; członek komitetu nadzorczego Nordyckiego Banku Inwestycyjnego (2003 r.); członek zarządu fińskiego Narodowego Funduszu Badań i Rozwoju (1993 r.), a następnie jego przewodniczący (2003 r.); członek rady miejskiej Loimaa (1982 r.), a następnie jej przewodniczący (2000 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2006 r. do 28 lutego 2012 r., w grupie kontroli I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona” oraz w grupie CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnianie jakości i rozwój” (2006 r.); członek w Izbie I „Zarządzanie zasobami naturalnymi i ich ochrona” oraz zastępca członka Komitetu Administracyjnego (2010 r.); wspólnik i prezes zarządu BDO Ltd (2012 r.); główny doradca w BDO Ltd Suomi.

Urodzony 10 maja 1959 r. w Luumäki; licencjat w zakresie prawa (1989 r.); tytuł magistra „Varatuomari” w zakresie prawa (1991 r.); egzamin adwokacki w 1995 r. Poseł do Parlamentu Europejskiego (2004–2012): wiceprzewodniczący grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (2004–2006). Członek Komisji Budżetowej (2004–2009); zastępca koordynatora i członek Komisji Kontroli Budżetowej (2009–2012); członek Komisji Transportu i Turystyki i zastępca członka Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W parlamencie Finlandii: przewodniczący Wielkiej Komisji (2003–2004); członek zespołu kontrolerów Banku Finlandii (1996–2000); członek Komisji Prawa Konstytucyjnego (1995–2000) i jej przewodniczący (1996–2000); członek Komisji Transportu (1995–1996). W rządzie Finlandii: minister spraw wewnętrznych (w drugim rządzie Paavo Lipponena) (2000–2003); przewodniczący Partii Koalicji Narodowej (2001–2004). Członek Kolegium Elektorów podczas wyborów prezydenta Finlandii (1988 r.); przewodniczący rady miejskiej miasta Turku (1993–1995). Od 1 marca 2012 r. do 28 lutego 2018 r. pełnił funkcję członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego.

Dr Hannu Takkula pełnił obowiązki fińskiego członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2018 r. do 31 maja 2024 r. Przez cały okres swojego mandatu w Trybunale był członkiem Izby III, która odpowiada za kontrolę wydatków dotyczących działań zewnętrznych, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Dr Takkula pełnił również funkcję członka sprawozdawcy w odniesieniu do różnych tematów kontroli, takich jak wsparcie UE dla Maroka, pomoc humanitarna na rzecz edukacji oraz programowanie Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR). Jedno z ostatnich zadań kontrolnych, którymi kierował, dotyczyło światowego sojuszu na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu. Dr Takkula przewodniczył też Komitetowi ds. Audytu Wewnętrznego w Trybunale. Zanim został mianowany członkiem Trybunału, dr Takkula był przez wiele lat posłem do Parlamentu Europejskiego (2004–2018) i parlamentu narodowego Finlandii (1995–2004). W Parlamencie Europejskim zajmował się przede wszystkim handlem międzynarodowym, rolnictwem, rozwojem obszarów wiejskich, edukacją i kulturą. Dr Takkula uzyskał tytuł doktora w dziedzinie pedagogiki na Uniwersytecie Lapońskim.

Urodzony 1 czerwca 1939 r. w Sztokholmie; tytuł magistra nauk humanistycznych na Uniwersytecie w Sztokholmie; zastępca sekretarza, a następnie sekretarz w Ministerstwie Rolnictwa (1962 r.); doradca polityczny w Kancelarii Premiera (1968 r.); sekretarz burmistrza Sztokholmu odpowiedzialny za finanse miejskie (1973 r.); zastępca sekretarza Prezydium Rady Nordyckiej (1977 r.). Sekretarz stanu odpowiedzialny za współpracę nordycką i sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów; przewodniczący komisji badawczej ds. metropolii (1988 r.); doradca i koordynator w Kancelarii Premiera (1990 r.); osobisty przedstawiciel premiera przy pracach nad wspólną ponowną oceną współpracy nordyckiej w perspektywie przystąpienia Szwecji do Europejskiego Obszaru Gospodarczego i do Unii Europejskiej (1990 r.); negocjator i doradca w kwestiach gospodarczych, finansowych i budżetowych w sekretariacie Grupy Socjaldemokratów w Riksdagu (1992 r.); dyrektor generalny w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1994 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 1995 r. do 31 grudnia 2001 r., odpowiedzialny za sektor „Współpraca z krajami rozwijającymi się i krajami trzecimi” (budżet UE); prezes Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (1999–2001); zmarły 19 września 2016 r.

Urodzony w Göteborgu w 1938 r.; tytuł doktora filozofii (1973 r.); przewodniczący Krajowego Związku Studentów (1964 r.); pracownik Szwedzkiej Konfederacji Stowarzyszeń Zawodowych (1965 r.); sekretarz generalny Umiarkowanej Partii Koalicyjnej (1974 r.). Poseł do szwedzkiego parlamentu, członek Komisji Finansów, członek rady doradczej do spraw zagranicznych, wiceprzewodniczący Komisji Spraw Europejskich (1994 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2002 r. do 28 lutego 2006 r.

Urodzony 13 września 1950 r. w Sztokholmie; pracownik naukowo-badawczy i wykładowca ekonomii w Sztokholmskiej Szkole Ekonomii; zakres jego badań obejmował ekonomię rozwoju i rynku pracy oraz zmiany strukturalne (1972 r.); sekretarz Stowarzyszenia Ekonomistów Szwedzkich (1981 r.); zastępca podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów i dyrektor wydziału zajmującego się średnio- i długoterminową polityką gospodarczą (1985 r.). Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów odpowiedzialny za sprawy ekonomiczne; główny ekonomista Svenska Handelsbanken (odpowiedzialny za badania rynkowe) (1992 r.); wiceprezes Centralnego Banku Szwecji (Sveriges Riksbank) odpowiedzialny za politykę monetarną (1995 r.), a następnie jego prezes (2003 r.); zasiadał w organach zarządczych rozmaitych agencji rządowych, spółek i uniwersytetów; reprezentował Szwecję w takich organizacjach międzynarodowych jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank Rozrachunków Międzynarodowych, Komitet Walutowy UE (który stał się później Komitetem Ekonomiczno-Finansowym) oraz Europejski Bank Centralny; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 marca 2006 r. do 9 czerwca 2011 r., w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia”; członek w grupie CEAD „Koordynacja, komunikacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” odpowiedzialny za komunikację (2006 r.); członek Komitetu Administracyjnego Trybunału (2007 r.); członek w Izbie III „Działania zewnętrzne” oraz członek zastępca w Izbie CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój” (2010 r.); członek reprezentujący Izbę III w Izbie CEAD (2011 r.).

Urodzony 26 kwietnia 1952 r. w Göteborgu; tytuł licencjata z nauk politycznych, historii i komunikacji uzyskany na Uniwersytecie w Göteborgu; sekretarz stanu w Kancelarii Premiera (2007–2010); sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2007); sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony (2006–2007). Dyrektor generalny w Szwedzkim Urzędzie Rejestracji Spółek (2004–2006); zastępca dyrektora generalnego Związku Przedsiębiorców Szwedzkich (2001–2004 ); dyrektor ds. informacji, pełniący obowiązki dyrektora zarządzającego, zastępca dyrektora zarządzającego i dyrektor zarządzający w Federacji Szwedzkiego Przemysłu (1991–2001); dyrektor ds. informacji w spółce budowlanej SIAB (1990–1991); urzędnik ds. kontaktów z prasą, kierownik biura prasowego, a następnie kierownik ds. informacji w Szwedzkim Sztabie Obrony oraz rzecznik prasowy Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych (1982–1990); przewodniczący Szwedzkiego Krajowego Związku Studentów (SFS) (1980–1982); członek Komisji Rządowej ds. Interoperacyjności (E-nämden) oraz członek zarządu Krajowej Agencji Szkolnictwa Wyższego (2005–2006); przewodniczący Centralnej Federacji Obrony i Społeczeństwa; członek Rady ds. Współpracy Przemysłowej przy Szwedzkiej Agencji Zarządzania Kryzysowego i członek Rady Konsultacyjnej Przedsiębiorców przy Naczelnym Dowódcy Sił Zbrojnych (2003–2004); przewodniczący Umiarkowanej Partii Koalicyjnej w Sztokholmie (1997–2003); zastępca członka w zarządzie Riksbanku (1998–2002); członek zarządu firmy Birka Energi (1999–2002); prezes firmy Svenska Bostäder (1999–2001); prezes firmy Locum AB (1999–2001); członek Akademii Nauk Wojskowych i członek zarządu Szwedzkiego Radia (Sveriges Radio) (1996–1998); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 10 czerwca 2011 r. do 28 lutego 2018 r.; zmarły 29 marca 2018 r.

Urodziła się w 1957 r. w Sztokholmie (Szwecja). Uzyskała licencjat z dziedziny ekonomii, ekonomiki przedsiębiorstw, statystyki i historii gospodarczej na Uniwersytecie w Sztokholmie. Pełniła funkcje: dyrektorki Departamentu Budżetowego w Ministerstwie Finansów (1994–1997); dyrektorki ds. budżetu w Ministerstwie Finansów (1997–2003); kontrolerki generalnej w szwedzkim Urzędzie Kontroli Państwowej (2003–2010); przewodniczącej komisji śledczej w śledztwie w sprawie wymogów dotyczących własności dla przedsiębiorstw w sektorze opieki społecznej (2013–2014) oraz sekretarz stanu w Ministerstwie Przedsiębiorstw i Innowacji (2014–2018). Od marca 2018 r. Eva Lindström była członkinią Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. Zasiadała w izbie V, izbie I oraz izbie II. Pełniła również obowiązki członkini Trybunału odpowiedzialnej za stosunki międzyinstytucjonalne, odpowiadając za kontakty Trybunału z zainteresowanymi stronami. Należała też do działającego w Trybunale panelu do spraw sztuk pięknych. Ponadto Eva Lindström była członkinią rady zarządzającej Svenska Spel AB (1998–2003); członkinią rady doradczej Försäkringskassan, szwedzkiej Agencji Ubezpieczeń Społecznych (2011–2012); zastępczynią przewodniczącego szwedzkiej Rady Polityki Fiskalnej (2011–2014); przewodniczącą rady zarządzającej szwedzkiej Agencji Analizy Usług Opieki Zdrowotnej i Społecznej (2011–2014); członkinią rady zarządzającej Finansinspektionen, szwedzkiego Urzędu Nadzoru Finansowego (2011–2014); przewodniczącą komisji kontroli w Nordyckim Banku Inwestycyjnym (2012–2014); członkinią rady zarządzającej szwedzkiego Urzędu Transportu (2013–2014).

Urodzony w styczniu 1915 r.; nauka w szkole średniej (Grammar School) w Plaistow; zadania wykonawcze i stanowiska kierownicze w departamencie rządu ds. ceł i akcyzy (1933 r.); inspektor podatkowy (1939 r.); sekretarz departamentu rządu ds. dochodów podatkowych (1951 r.); Urząd Dochodów Podatkowych (1965 r.). Przewodniczący Urzędu Dochodów Podatkowych (1973 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1977 do 17 października 1983 r.; zmarły 19 lutego 2007 r.

Urodzony 11 listopada 1933 r. w Rugby, w hrabstwie Warwickshire; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie literatury klasycznej, historii starożytnej oraz filozofii starożytnej i współczesnej uzyskany na Uniwersytecie Oksfordzkim; kwalifikacje tłumacza ustnego z jęz. rosyjskiego; administracja Ministerstwa Skarbu i Służby Publicznej Zjednoczonego Królestwa (1957 r.). Oddelegowany do służby dyplomatycznej jako doradca gospodarczo-finansowy w Stałym Przedstawicielstwie Zjednoczonego Królestwa przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli (1974 r.); sekretarz skarbu odpowiedzialny za publiczną i parlamentarną kontrolę wydatków (1978 r.); odpowiedzialny za pomoc na rzecz krajów zamorskich i kwestii handlowych, kredyty eksportowe i zagadnienia dotyczące długu międzynarodowego w departamencie Ministerstwa Skarbu zajmującym się sprawami zamorskimi (1982 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 18 października 1983 r. do 31 grudnia 1992 r. odpowiedzialny za wydatki rolne (1983 r.); członek Instytutu Finansów Publicznych i Rachunkowości na mocy rozporządzenia nr 6 z 23 września 1998 r. Zmarł 8 sierpnia 2022 r.

Urodzony w 1938 r. w Londynie; dyplom ukończenia studiów w dziedzinie historii i filozofii uzyskany na Uniwersytecie Oksfordzkim; tytuł magistra ekonomii uzyskany na Uniwersytecie Harvarda; pracownik odpowiedzialny za zagadnienia dotyczące polityki makroekonomicznej i kontroli wydatków publicznych w Ministerstwie Skarbu Zjednoczonego Królestwa (1961 1979). Osobisty pierwszy sekretarz (Principal Private Secretary)przy Ministrze Finansów (1980 1981); podsekretarz (Under Secretary) odpowiedzialny za wydział ropy naftowej w Ministerstwie Energii (1981 1984); członek sekretariatu generalnego rządu (1985 1985); podsekretarz (Under Secretary), a następnie zastępca sekretarza (Deputy Secretary)w Ministerstwie Edukacji i Nauki, odpowiedzialny za zagadnienia dotyczące wynagrodzenia, warunków pracy i kształcenia nauczycieli; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 1993 r. do 31 grudnia 2001 r.: odpowiedzialny za sektor „Zagadnienia społeczne, polityka w dziedzinie przemysłu, Centrum Berlińskie, Fundacja Dublińska, środowisko naturalne, Fundusz Spójności (obszar wydatków na rzecz środowiska)”; odpowiedzialny za sektor wydający poświadczenie wiarygodności (DAS); przewodniczący grupy DAS (1995 r.).

Urodzony w 1948 r. w Cheltenham; tytuł magistra nauk ekonomicznych (Economics of Public Policy) uzyskany na University College w Londynie i tytuł licencjata w dziedzinie historii współczesnej na Uniwersytecie Oksfordzkim; oddelegowany w charakterze drugiego sekretarza (ds. ekonomii i finansów) do biura Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa przy UE oraz do sekcji ds. gospodarczych i wewnętrznych w sekretariacie Kancelarii Rządu (Cabinet Office) (1971 r.). Dyrektor Departamentu Rolnictwa w Ministerstwie Skarbu (1984 r.); doradca finansowy i ekonomiczny w biurze Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa przy UE (1985 r.); szef grupy „Unia Europejska” w Ministerstwie Skarbu; wicedyrektor, a następnie dyrektor Europejskiego Banku Inwestycyjnego w Luksemburgu (1990 r.); zastępca stałego przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa przy Unii Europejskiej w Brukseli (1995 r.); przewodniczący COREPER I podczas prezydencji Wielkiej Brytanii w Radzie UE (1998 r.); dyrektor sekcji ds. europejskich w sekretariacie Kancelarii Rządu (1999 2000); wykładowca (Visiting Fellow) w Centrum Studiów Międzynarodowych w London School of Economics oraz ekspert (Practitioner Fellow) w Instytucie Europejskim Uniwersytetu Sussex (2000 r.); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2013 r. – odpowiedzialny za kontrolę polityki rolnej: poświadczenie wiarygodności, sprawdzenie zgodności rozliczeń oraz refundacje wywozowe; członek w grupie CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości, rozwój”; członek w grupie kontroli I „Polityki rolne” (2004 r.); w grupie kontroli II „Polityki strukturalne, transport, badania naukowe i energia” (2006 r.); przewodniczący Izby CEAD „Koordynacja, ocena, zapewnienie jakości i rozwój”; odpowiedzialny za jakość kontroli i wsparcie; członek Komitetu Administracyjnego (2010 r.); członek w Izbie III „Działania zewnętrzne” (2012 r.); zmarły 3 września 2016 r.

Urodzony w 1960 r.; absolwent studiów MBA w London Business School oraz Programu Zaawansowanego Zarządzania w Harvard Business School; dyplom licencjata i magistra (w dziedzinie historii) uzyskane w University College w Oksfordzie. Przez ponad 18 lat pracował w Ministerstwie Skarbu, w tym w dwóch gabinetach – jako zastępca osobistego sekretarza Kanclerza Skarbu (1984 1986) i osobisty sekretarz Stałego Sekretarza Skarbu (1991 1993); kierował zespołami ds. transportu, ds. podatków i budżetu oraz ds. polityki podatkowej w Ministerstwie Skarbu (1993 1999); dyrektor Działu ds. Skutków Regulacji w Kancelarii Rządu (1999–2003); dyrektor ds. sektora finansowego w Ministerstwie Skarbu (2003 2004); dyrektor generalny grupy ds. strategii i emerytur w Departamencie Zatrudnienia oraz Emerytur i Rent (2004 2009); zastępca prezesa i dyrektor niewykonawczy w Maidstone and Tunbridge Wells NHS Trust (2008 2013); dyrektor generalny krajowej grupy ds. zmiany klimatu i wspierania konsumentów w Departamencie Energii i Zmiany Klimatu – DECC (2009 2011); dyrektor generalny międzynarodowej grupy ds. zmiany klimatu i efektywności energetycznej w DECC (2011 2013); p.o. stały sekretarz w DECC (październik 2012 styczeń 2013); członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego od stycznia 2014 r. do stycznia 2020 r. – jako członek Trybunału uczestniczył w pracach kontrolnych z zakresu unijnej polityki spójności (2014 2016) i zrównoważonego użytkowania zasobów naturalnych (2016 2020); przewodniczący Izby I (Zrównoważone użytkowanie zasobów naturalnych) (2016 2018).