Η ανάγκη για εξωτερικό έλεγχο των οικονομικών της ΕΕ

Με την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, συγκροτήθηκε ένα μικρό ελεγκτικό συμβούλιο με σκοπό τον έλεγχο των οικονομικών της. Με την πάροδο του χρόνου, ο προϋπολογισμός της Κοινότητας αυξήθηκε και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανέλαβε τον έλεγχό του. Τότε κατέστη σαφές ότι το ελεγκτικό συμβούλιο δεν διέθετε πλέον ούτε τις εξουσίες ούτε τους πόρους που απαιτούνταν για την εκτέλεση των καθηκόντων που του ανατέθηκαν.

Το ΕΕΣ γίνεται η "χρηματοοικονομική συνείδηση" της Ευρωπαϊκής Κοινότητας

Ο Heinrich Aigner, πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αναγνώρισε τις αδυναμίες των ρυθμίσεων ελέγχου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας ενός πραγματικά ανεξάρτητου εξωτερικού ελεγκτικού οργάνου. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου. Το Συνέδριο ιδρύθηκε με τη Συνθήκη των Βρυξελλών, στις 22 Ιουλίου 1975, και άρχισε τις εργασίες του τον Οκτώβριο του 1977, με έδρα στο Λουξεμβούργο. Ο Hans Kutscher, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, χαιρέτησε την ίδρυσή του την εποχή εκείνη χαρακτηρίζοντάς το ως τη «χρηματοοικονομική συνείδηση της Κοινότητας».

Το ΕΕΣ γίνεται θεσμικό όργανο της ΕΕ

Την 1η Νοεμβρίου 1993, τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία αναγνώριζε το ΕΕΣ ως πλήρες ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο. Η αναγνώριση της ισοτιμίας του ΕΕΣ με την Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο ενίσχυσε την ανεξαρτησία και το κύρος του. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ το επιφόρτισε επίσης με το καθήκον της ετήσιας έκδοσης δήλωσης διασφάλισης σχετικά με την αξιοπιστία των λογαριασμών της ΕΕ και τη νομιμότητα και την κανονικότητα των πράξεων στις οποίες αυτοί βασίζονται.

Το ΕΕΣ διευρύνει την ελεγκτική εντολή του

Ο ρόλος του ΕΕΣ ενισχύθηκε περαιτέρω με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1999. Η Συνθήκη αυτή διεύρυνε τις ελεγκτικές αρμοδιότητές του σε περισσότερους τομείς πολιτικής και επισημοποίησε τη συμβολή του στην καταπολέμηση της απάτης.

Το ΕΕΣ αρχίζει τη στενότερη συνεργασία με τα κράτη μέλη

Η Συνθήκη της Νίκαιας, η οποία υπογράφηκε το 2001, , έδωσε έμφαση στη συνεργασία του ΕΕΣ με τα εθνικά όργανα ελέγχου των κρατών μελών.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία τέθηκε σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2009, επιβεβαίωσε εκ νέου την εντολή του Συνεδρίου. Εισήγαγε επίσης αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης και ελέγχου των ενωσιακών πόρων, ενισχύοντας τις αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε θέματα προϋπολογισμού και υπογραμμίζοντας την ευθύνη των κρατών μελών για την εκτέλεσή του.

Το ΕΕΣ εξελίσσεται ανταποκρινόμενο στις ανάγκες της διαρκώς διευρυνόμενης ΕΕ

Το ΕΕΣ αναπτύσσεται διαρκώς ακολουθώντας την εξέλιξη της ΕΕ. Από 9 Μέλη και 120 υπαλλήλους το 1977, σήμερα αριθμεί 27 Μέλη και σχεδόν 900 υπαλλήλους, προερχόμενους από όλα τα κράτη μέλη.

Από την ίδρυσή του το 1977, διαρκής επιδίωξή του είναι να συμβάλλει στη βελτίωση της χρηματοοικονομικής διαχείρισης της ΕΕ με την παραγωγή επίκαιρων προϊόντων υψηλού επιπέδου. Στην πορεία του χρόνου, η ΕΕ υποδέχθηκε νέα κράτη μέλη, ανέλαβε νέες αρμοδιότητες, διεύρυνε τον προϋπολογισμό της και ίδρυσε νέα όργανα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στο έργο μας.

Οι δημοσιεύσεις μας έχουν αυξηθεί θεαματικά σε σύγκριση με τις δύο γνώμες που δημοσιεύσαμε τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του οργάνου. Δημοσιεύουμε πλέον ετήσιες εκθέσεις, δηλώσεις διασφάλισης, ειδικές ετήσιες εκθέσεις, ειδικές εκθέσεις, γνώμες και επισκοπήσεις. Τα τελευταία χρόνια, αρχίσαμε να δίνουμε προτεραιότητα στον έλεγχο των αποτελεσμάτων των πολιτικών της ΕΕ και να παρέχουμε συμβουλές σχετικά με τον τρόπο βελτίωσης των επιδόσεων.